tegenvaller

Dit boek kort gelezen in de boekenclub en mijn medelezers waren enthousiast maar ik als enige niet.
Ik had hoge verwachtingen, vooral door de recensies maar was behoorlijk teleurgesteld.
Dit kwam niet door het thema, hetgeen ik origineel vond, óf het heen en weer springen in de tijd, waardoor het verhaal zich gedoseerd ontspon maar door de vele clichés die ik tegen kwam.
Vooral handelingen worden steevast van A tot Z omschreven en bij emoties wordt de hele trukendoos open getrokken : Een paar voorbeelden: de hoofdpersoon heeft een “brok in de keel, een beklemd gevoel op de borst, haar gezicht is verwrongen in een uiting van afschuw zonder weerga”. Ze “ voelt opnieuw in haar borst een storm tekeer gaan, een alles verwoestende storm die haar wereld kapot maakt, ze heeft een oneindig droeve blik in haar ogen en slaat ernstig haar ogen neer terwijl ze voelt dat haar hart ineenkrimpt en ze het ijskoud krijgt”
Dit is slechts een fractie van de vele clichés die om je oren worden geslagen.
Ook medisch inhoudelijk zijn er nogal wat vreemde zaken, als er gemeld wordt door de dokter dat het plaatsen van een pacemaker een “ zware operatie “ is.
Ook het zoetsappige einde had wat mij betreft eruit gelaten kunnen worden, dat had geen toevoeging.
De stijl van schrijven ontsteeg m.i. regelmatig niet het nivo van een opstel van een havo- scholier of van een bouquet reeks.