jammer !

Dit boek gekozen met de boekenclub dankzij de goede recensies. Het viel mij echter nogal tegen. Het verhaal komt langzaam op gang en wordt in simpele zinnen beschreven, het taalgebruik is “ recht toe recht aan” en laat niets aan de verbeelding over. Ook de uitgebreide ingewikkelde namen maken het lezen lastig: “ voor mevrouw Christianah Álàké Mákinwá, geliefde echtgenote van Adémólá en liefhebbende moeder van Óláyiwoláh, kwamen tante Bíólá’s woorden steeds bitterder en killer over”.
Verwarrend is ook dat personen met verschillende namen worden aangeduid : de moeder van Enionala ( hoofdpersoon) heet soms: Lyá Alákàrá Abósèdé, dan weer Abósèdé óf Lyá Eniolázie. Dit vertraagt enorm.
Pas tegen het einde krijgt het verhaal vaart als de levens van de twee hoofdpersonen Eniolá ( arm) en
Wúràola ( rijk) met elkaar verweven raken door tragische keuzes die een dramatisch gevolg heeft voor beiden.
Het was wel interessant om wat van de culturele gewoontes te lezen, zoals dat kinderen hun ouders met “ meneer/ mevrouw “ aanspreken als teken van respect en dat dit ook voor jongere broers/ zusters geldt tov oudere broers/ zusters . Ook het enorme belang en invloed van sociale status, macht en geld, kwam goed naar voren in deze roman