Meester van de laatste zin.

Motief X is het vierde deel uit een reeks. Aanvankelijk is dat een beetje verwarrend omdat je informatie en situaties uit vorige delen niet kunt plaatsen. Dit is echter niet onoverkomelijk want vanaf de razend spannende proloog word je als lezer geboeid en genadeloos het verhaal ingetrokken.
Ahnhem weet op een gedoseerde manier de spanning verder op te bouwen. Als scenarioschrijver weet hij dit te vertalen in een snelle en beeldende stijl.
Centraal staat een mysterieuze en gestoorde seriemoordenaar met een obsessie voor magische dobbelstenen die leiden tot vreselijke moorden zonder aanwijsbaar motief.
De verhaallijnen buitelen over elkaar heen en Ahnhem besteedt veel aandacht aan de persoonlijke verhalen van zijn hoofdfiguren. Velen hebben relationele problemen en bijzondere, soms wreedaardige trekjes.
Doorheen deze persoonlijke thematieken weeft Ahnhem grotere en meer algemene problemen zoals: racisme, extremisme, pedofilie en promiscuïteit.
De moorden en gewelddaden zijn op het gruwelijke af.
Als lezer word je stuurloos in zijn verhaal meegesleurd.
De vele vragen en enigma ‘s stapelen zich op maar aan het einde zijn niet alle vragen beantwoord.
Het boek eindigt door niet te eindigen.
Integendeel, een paar geslaagde cliffhangers doen reikhalzend uitkijken naar het vervolg.
Ahnhem is de meester van de laatste zijn. Elke laatste zin van een hoofdstuk nodigt uit om verder te lezen. Dit geldt ook voor het ganse boek. Ahnhem was een voor mij onbekende auteur maar ik kijk nu al uit naar een volgend deel.