Lezersrecensie
Boeiend van begin tot eind!
Normaal gesproken lees ik altijd meerdere boeken tegelijkertijd maar Wereldzee in de Polder pakte me zo dat ik de andere boeken waar ik in bezig was opzij heb gelegd. Met erg veel plezier en belangstelling heb ik dit boek gelezen.
Ronald Nijboer maakte in de zomer van 2022 een zeilreis met een tjalk rond het IJsselmeer en bezocht meerdere bekende plaatsen zoals Enkhuizen, Medemblik, etc. Hij werd geïnspireerd door Henry Havard die in 1873 ook met een tjalk rond de Zuiderzee zeilde en daarover het boek 'Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee' schreef. 150 jaar later is er o.a met de komst van de afsluitdijk en de andere Zuiderzeewerken erg veel veranderd.
In dit boek schrijft Ronald Nijboer over zijn eigen reis en over de reis die Henry Havard maakte. Beide verhalen heeft hij op zo'n mooie manier met elkaar verweven dat je een goed beeld krijgt van dit bijzondere gebied rondom het IJsselmeer dat vroeger de Zuiderzee was. Hoe het was, hoe het in de loop van de tijd verandert en hoe het nu is. Je reist als lezer als het ware mee door de tijd.
Elke plaats die wordt bezocht heeft een eigen karakter en dat komt goed tot uiting in het verhaal. Ook een bijzonder aspect is de aaneenschakeling van de meest uiteenlopende onderwerpen die in verband staan met de dorpjes en steden in het IJsselmeergebied en de verschillende mensen waarmee de schrijver op desbetreffende plekken praat. Om maar wat te noemen, je leest over het verdwijnen van de weidevogels tot aan de wereldwijde belangstelling voor de Hindelooper schilderkunst. En natuurlijk de geschiedenis en de totstandkoming van de Zuiderzeewerken.
Veel is bekend maar toch gaat Ronald erg de diepte in dus je komt echt veel te weten. Erg interessant om te lezen. Het blijft een wonder dat ik hier, wonend in Zeewolde, het jongste dorp van Nederland, eigenlijk praktisch op de bodem van de Zuiderzee deze recensie zit te schrijven.
Het verleden, het heden en de toekomst komen samen in dit bijzondere verhaal. En daarin ligt voor mij de kracht van het boek. Henry Havard schreef over de dode plaatsen in zijn tijd. Ronald Nijboer ziet in deze tijd dat deze plaatsen juist weer tot leven zijn gewekt. En er zijn nieuwe plaatsen bijgekomen, een heel nieuwe provincie.De Zuiderzeewerken hebben wat dat betreft veel teweeggebracht in positieve zin maar daarnaast wordt ook niet voorbij gegaan aan de keerzijde ervan. De toekomst zal uitwijzen hoe het allemaal nog uit gaat pakken.
Boeiend van de eerste bladzijde tot de laatste! Een absolute aanrader!
Ronald Nijboer maakte in de zomer van 2022 een zeilreis met een tjalk rond het IJsselmeer en bezocht meerdere bekende plaatsen zoals Enkhuizen, Medemblik, etc. Hij werd geïnspireerd door Henry Havard die in 1873 ook met een tjalk rond de Zuiderzee zeilde en daarover het boek 'Pittoreske reis langs de dode steden van de Zuiderzee' schreef. 150 jaar later is er o.a met de komst van de afsluitdijk en de andere Zuiderzeewerken erg veel veranderd.
In dit boek schrijft Ronald Nijboer over zijn eigen reis en over de reis die Henry Havard maakte. Beide verhalen heeft hij op zo'n mooie manier met elkaar verweven dat je een goed beeld krijgt van dit bijzondere gebied rondom het IJsselmeer dat vroeger de Zuiderzee was. Hoe het was, hoe het in de loop van de tijd verandert en hoe het nu is. Je reist als lezer als het ware mee door de tijd.
Elke plaats die wordt bezocht heeft een eigen karakter en dat komt goed tot uiting in het verhaal. Ook een bijzonder aspect is de aaneenschakeling van de meest uiteenlopende onderwerpen die in verband staan met de dorpjes en steden in het IJsselmeergebied en de verschillende mensen waarmee de schrijver op desbetreffende plekken praat. Om maar wat te noemen, je leest over het verdwijnen van de weidevogels tot aan de wereldwijde belangstelling voor de Hindelooper schilderkunst. En natuurlijk de geschiedenis en de totstandkoming van de Zuiderzeewerken.
Veel is bekend maar toch gaat Ronald erg de diepte in dus je komt echt veel te weten. Erg interessant om te lezen. Het blijft een wonder dat ik hier, wonend in Zeewolde, het jongste dorp van Nederland, eigenlijk praktisch op de bodem van de Zuiderzee deze recensie zit te schrijven.
Het verleden, het heden en de toekomst komen samen in dit bijzondere verhaal. En daarin ligt voor mij de kracht van het boek. Henry Havard schreef over de dode plaatsen in zijn tijd. Ronald Nijboer ziet in deze tijd dat deze plaatsen juist weer tot leven zijn gewekt. En er zijn nieuwe plaatsen bijgekomen, een heel nieuwe provincie.De Zuiderzeewerken hebben wat dat betreft veel teweeggebracht in positieve zin maar daarnaast wordt ook niet voorbij gegaan aan de keerzijde ervan. De toekomst zal uitwijzen hoe het allemaal nog uit gaat pakken.
Boeiend van de eerste bladzijde tot de laatste! Een absolute aanrader!
1
Reageer op deze recensie