Lezersrecensie
Mexican or/and American Dirt?
Even een voorafje aan de recensie: Ik vind het echt ontzettend jammer om te horen en te lezen dat zoveel mensen hun interesse in dit boek, in dit verháál, verliezen door de discussie die erover rondgaat op het moment. Want is het niet zo dat we auteurs juist prijzen om hun vermogen om dingen te creëren? American Dirt is een fictieve roman met raakvlakken met de werkelijkheid, dus ik snap zelf niet zo goed waarom de afkomst van de auteur ineens zo belangrijk is. Gaan we in het vervolg dan elke auteur boycotten die buiten zijn of haar eigen straat schrijft? Gaan we dan ophef maken over thrillers die niet door moordenaars geschreven zijn?
Maargoed, het boek dus... American Dirt begint knoerthard door haar proloog. Hierin is Lydia aanwezig op het feestje van haar nichtje en worden haar man Sebastián en vijftien andere leden van de familie genadeloos afgeslacht door het kartel, La Jardinieros genaamd. Lydia en haar zoontje Luca weten te ontsnappen aan de dood, maar dat is slechts het begin. Ontsnappen aan het kartel blijkt namelijk een stuk lastiger...
Na deze proloog gaat Cummins op een rustiger tempo verder. Terwijl Lydia en Luca hun woonplaats Acapulco verlaten en op de vlucht slaan, leren we stukje bij beetje de personages kennen. Lydia had een boekwinkel waar ze haar dagen sleet. Hier leert ze Javier kennen, nog niet wetende dat hij de leider van het beginnende kartel is. Sebastián was werkzaam als journalist. Hij schreef voornamelijk over de invloeden van de kartels, wat bij de leden uiteraard niet in het goede keelgat schoot. De kennismaking met de personages gaat traag en vindt voornamelijk plaats door flashbacks en herinneringen. Doordat je zo betrokken raakt met Lydia en Luca ben je benieuwd naar hun verleden en juist daarom is het jammer dat het maar mondjesmaat besproken wordt.
De focus van het boek ligt op de reis naar Amerika en alle gevaren die er onderweg op de loer liggen. Cummins is hierin vrij zwartwit. Want is Mexico wel zo slecht en gevaarlijk al geschetst wordt? En is Amerika wel zo goed en vrij als ze je laat denken? Door deze duidelijke grens tussen Mexico en Amerika wordt het het geheel wat vlak en afstandelijk.
De reis die Lydia en Luca maken om in Amerika te komen is bewonderenswaardig. Niet eenmalig slaat het noodlot toe en moeten ze verder met weinig. Ze laten alles achter in de hoop het drama te kunnen overleven. Maar houdt het kartel wel op buiten de stadsgrenzen? Onderweg zijn ze afhankelijk van elkaar, omdat ze niemand vertrouwen. Maar alleen kom je er niet, dus moeten er contacten gelegd worden. De onderlinge banden zijn erg goed neergezet en zorgen ervoor dat je in het verhaal wordt getrokken. Ook de emoties van Lydia komen goed over. Je twijfelt met haar mee en hoopt op een goede uitkomst voor haar en Luca.
Luca brengt licht en lucht in het verhaal. De gebeurtenissen zijn hem alleen in grote lijnen duidelijk en hij mist zijn vader ontzettend. Toch laat hij zich niet uit het veld slaan en probeert een goede zoon voor zijn moeder te zijn en vriendelijk tegen de mensen die hij tegen komt. De onschuld van de achtjarige jongen wekt medelijden op. Je gunt toch niemand een leven van vluchten? En al helemaal niet zo'n schattig jochie die de wereld nog moet ontdekken...
American Dirt is een indringend verhaal over een moeder en zoon die op de vlucht slaan voor het leidende kartel in hun woonplaats. Beginnend in Alcapulco krijgen we te maken met verschillende landschappen en weersomstandigheden en leren we de gevaren van treinreizen en hun reizigers. Gelukkig is het niet alleen kommer en kwaal en leren we ook positieve kanten van medereizigers kennen. Door de vele details waan je je in fases zelf op 'La Bestia'. De auteur probeert nog een extra detail aan het verhaal te geven door regelmatig met Spaanse woorden en zinnen te strooien. Soms worden ze netjes in het Engels vertaald of kunnen we door het opvolgende dialoog herleiden wat het zou moeten betekenen. Vaker krijgen we helaas geen uitleg. Google is hier een mooi hulpmiddel voor, maar betekenissen opzoeken tijdens het lezen wekt op een gegeven moment irritatie op omdat het van het verhaal afleidt. Zonde.
Cummins geeft in haar nawoord aan dat het verhaal fictie is maar dat het ook gebaseerd is op waargebeurde evenementen. Maar wat is feit en wat is fictie? Dit blijft onduidelijk. Het nawoord heeft behoorlijk wat invloed op het verhaal en in dit geval helaas negatieve invloed. De reis is indrukwekkend en emotioneel maar de karakters blijven achter. De zwartwitte visie op de landen (en hiermee hun inwoners) zorgt voor ongeloofwaardigheid en de onduidelijkheid die het nawoord schept zorgt voor een ster minder. Mijn tip? Laat je niet beïnvloeden door de discussie en lees het boek zelf. Vorm daarna je mening. Ik geeft American Dirt 3,5*
Maargoed, het boek dus... American Dirt begint knoerthard door haar proloog. Hierin is Lydia aanwezig op het feestje van haar nichtje en worden haar man Sebastián en vijftien andere leden van de familie genadeloos afgeslacht door het kartel, La Jardinieros genaamd. Lydia en haar zoontje Luca weten te ontsnappen aan de dood, maar dat is slechts het begin. Ontsnappen aan het kartel blijkt namelijk een stuk lastiger...
Na deze proloog gaat Cummins op een rustiger tempo verder. Terwijl Lydia en Luca hun woonplaats Acapulco verlaten en op de vlucht slaan, leren we stukje bij beetje de personages kennen. Lydia had een boekwinkel waar ze haar dagen sleet. Hier leert ze Javier kennen, nog niet wetende dat hij de leider van het beginnende kartel is. Sebastián was werkzaam als journalist. Hij schreef voornamelijk over de invloeden van de kartels, wat bij de leden uiteraard niet in het goede keelgat schoot. De kennismaking met de personages gaat traag en vindt voornamelijk plaats door flashbacks en herinneringen. Doordat je zo betrokken raakt met Lydia en Luca ben je benieuwd naar hun verleden en juist daarom is het jammer dat het maar mondjesmaat besproken wordt.
De focus van het boek ligt op de reis naar Amerika en alle gevaren die er onderweg op de loer liggen. Cummins is hierin vrij zwartwit. Want is Mexico wel zo slecht en gevaarlijk al geschetst wordt? En is Amerika wel zo goed en vrij als ze je laat denken? Door deze duidelijke grens tussen Mexico en Amerika wordt het het geheel wat vlak en afstandelijk.
De reis die Lydia en Luca maken om in Amerika te komen is bewonderenswaardig. Niet eenmalig slaat het noodlot toe en moeten ze verder met weinig. Ze laten alles achter in de hoop het drama te kunnen overleven. Maar houdt het kartel wel op buiten de stadsgrenzen? Onderweg zijn ze afhankelijk van elkaar, omdat ze niemand vertrouwen. Maar alleen kom je er niet, dus moeten er contacten gelegd worden. De onderlinge banden zijn erg goed neergezet en zorgen ervoor dat je in het verhaal wordt getrokken. Ook de emoties van Lydia komen goed over. Je twijfelt met haar mee en hoopt op een goede uitkomst voor haar en Luca.
Luca brengt licht en lucht in het verhaal. De gebeurtenissen zijn hem alleen in grote lijnen duidelijk en hij mist zijn vader ontzettend. Toch laat hij zich niet uit het veld slaan en probeert een goede zoon voor zijn moeder te zijn en vriendelijk tegen de mensen die hij tegen komt. De onschuld van de achtjarige jongen wekt medelijden op. Je gunt toch niemand een leven van vluchten? En al helemaal niet zo'n schattig jochie die de wereld nog moet ontdekken...
American Dirt is een indringend verhaal over een moeder en zoon die op de vlucht slaan voor het leidende kartel in hun woonplaats. Beginnend in Alcapulco krijgen we te maken met verschillende landschappen en weersomstandigheden en leren we de gevaren van treinreizen en hun reizigers. Gelukkig is het niet alleen kommer en kwaal en leren we ook positieve kanten van medereizigers kennen. Door de vele details waan je je in fases zelf op 'La Bestia'. De auteur probeert nog een extra detail aan het verhaal te geven door regelmatig met Spaanse woorden en zinnen te strooien. Soms worden ze netjes in het Engels vertaald of kunnen we door het opvolgende dialoog herleiden wat het zou moeten betekenen. Vaker krijgen we helaas geen uitleg. Google is hier een mooi hulpmiddel voor, maar betekenissen opzoeken tijdens het lezen wekt op een gegeven moment irritatie op omdat het van het verhaal afleidt. Zonde.
Cummins geeft in haar nawoord aan dat het verhaal fictie is maar dat het ook gebaseerd is op waargebeurde evenementen. Maar wat is feit en wat is fictie? Dit blijft onduidelijk. Het nawoord heeft behoorlijk wat invloed op het verhaal en in dit geval helaas negatieve invloed. De reis is indrukwekkend en emotioneel maar de karakters blijven achter. De zwartwitte visie op de landen (en hiermee hun inwoners) zorgt voor ongeloofwaardigheid en de onduidelijkheid die het nawoord schept zorgt voor een ster minder. Mijn tip? Laat je niet beïnvloeden door de discussie en lees het boek zelf. Vorm daarna je mening. Ik geeft American Dirt 3,5*
1
1
Reageer op deze recensie
