Onnavolgbaar

Ik heb mijn best gedaan, echt. Ik ben op pagina 120 beland en heb nog geen moment gedacht dat ik een boek las dat wordt beschreven als een ster aan het literaire firmament. Maar dat zal ongetwijfeld aan mij liggen.

Begint men met het lezen van dit boek dan is het eerste wat opvalt de ongekende lengte van zinnen. Had mevrouw Catton een leesbaar boek willen schrijven dan had ze ervoor kunnen kiezen om de zinnen te halveren. Blijkbaar vond ze dat niet nodig. Een ongekende brij aan langdradige, misschien kunstige, formuleringen wordt over de lezer heen gestort. De lezer die dit boek kan volgen is ongetwijfeld minimaal hoogbegaafd.

Daarbij komt het plot.. Er zijn misdaden gepleegd. Dat is duidelijk. Hoeveel het er echt zijn, is mij tot op pag. 120 nog niet echt duidelijk. De misdaden worden vanuit de verschillende aanwezigen belicht. Let wel: het gaat om 12! aanwezigen en vermoedelijk ook om 12 ervaringen dan wel visies. Dit vereist dus van de lezer een schier ongekende mate van concentratie. Duidelijk een stapje te hoog voor mijn beperkte geest.
Zo er al iets van spanning in dit boek te ontwaren zou zijn, wordt deze volledig ondergesneeuwd onder het gekunstelde oubollige taalgebruik en het schier oneindige aantal aan invalshoeken.

Na 120 bladzijden is het voor mij genoeg geweest.