Lezersrecensie
Prullenmand
De cover is opvallend, 24 vakjes met daarin foto’s van een jonge vrouw, in verschillende ‘buien’ en hoedanigheden.
Het is het debuut van deze schrijfster, die les geeft in ‘creative writing’ en eerder als redacteur werkte.
Het boek begint met dat 68% wel is gebeurd, 32% niet, maar van mij zul je het nooit horen.
Het verhaal is een grote chaos, waarin geschakeld wordt tussen heden(?) en verleden.
Ik heb mij met heel veel moeite en wilskracht door de pak weg eerste 70 bladzijden heen geworsteld. Echt, om de 5, 6 zinnen was het ‘kut’, ‘lul’, ‘pijpen’, ‘neuken’, etcetera.
Vaak op het punt gestaan om het boek weg te leggen, nee, zelfs linea recta in de vuilnisbak te gooien.
Daarna was het nog moeizaam, maar was er iets meer begrijpelijke structuur in te vinden en werd de ‘schutting-taal’ een stuk minder, waardoor het wat prettiger leest, echter zonder helemaal te verdwijnen, . Bij vlagen laait het taalgebruik echter weer op.
Veel drank, veel wisselende korte relaties, het overlijden van Gretchen haar vader staat centraal, net als haar zusje dat regelmatig in een gesticht zit wegens zelfmoordneiginen en psychische hulp.
1 vriendje uit een wat langere relatie geeft haar op een gegeven moment een boek over borderline, waar ze eerst boos over wordt, maar vervolgens toch gaat lezen.
Vervolgens vallen voor haar een boel puzzelstukjes op zijn plaats en gaat ze niet alleen naar de huisarts, maar aanvaart ze zelfs hulp om van de drank af te komen.
Eigenlijk wordt het pas vanaf bladzijde 178 wat ‘normaal’ leesbaar.
Het is een boek, over het gevecht met zich zelf, het herkennen en vooral erkennen van zich zelf en het feit dat ze niet alleen stevig alcoholist is en borderline heeft, maar ook het verdriet verwerken van het verliezen van haar jeugd en vooral haar vader.
En dan, dan ineens is ze volwassener, getrouwd, heeft een dochter en herkent ze samen met haar man veel van zich zelf in hun dochter.
Mijn conclusie?
Grappig? Hartverscheurend? Een meisje op wie je verliefd wordt of in wie jezelf herkent? Nee, geen van dezen.
Dit boek is echt geen boek voor tere zieltjes en ook beslist geen YA, mogelijk wel New Adult (??)
Ik wil boeken nog wel eens doorgeven aan anderen, of als zwerfboek ergens neerleggen. Dat ga ik hier niet mee doen.
Eind oordeel? Een 1 voor de moeite.
Het is het debuut van deze schrijfster, die les geeft in ‘creative writing’ en eerder als redacteur werkte.
Het boek begint met dat 68% wel is gebeurd, 32% niet, maar van mij zul je het nooit horen.
Het verhaal is een grote chaos, waarin geschakeld wordt tussen heden(?) en verleden.
Ik heb mij met heel veel moeite en wilskracht door de pak weg eerste 70 bladzijden heen geworsteld. Echt, om de 5, 6 zinnen was het ‘kut’, ‘lul’, ‘pijpen’, ‘neuken’, etcetera.
Vaak op het punt gestaan om het boek weg te leggen, nee, zelfs linea recta in de vuilnisbak te gooien.
Daarna was het nog moeizaam, maar was er iets meer begrijpelijke structuur in te vinden en werd de ‘schutting-taal’ een stuk minder, waardoor het wat prettiger leest, echter zonder helemaal te verdwijnen, . Bij vlagen laait het taalgebruik echter weer op.
Veel drank, veel wisselende korte relaties, het overlijden van Gretchen haar vader staat centraal, net als haar zusje dat regelmatig in een gesticht zit wegens zelfmoordneiginen en psychische hulp.
1 vriendje uit een wat langere relatie geeft haar op een gegeven moment een boek over borderline, waar ze eerst boos over wordt, maar vervolgens toch gaat lezen.
Vervolgens vallen voor haar een boel puzzelstukjes op zijn plaats en gaat ze niet alleen naar de huisarts, maar aanvaart ze zelfs hulp om van de drank af te komen.
Eigenlijk wordt het pas vanaf bladzijde 178 wat ‘normaal’ leesbaar.
Het is een boek, over het gevecht met zich zelf, het herkennen en vooral erkennen van zich zelf en het feit dat ze niet alleen stevig alcoholist is en borderline heeft, maar ook het verdriet verwerken van het verliezen van haar jeugd en vooral haar vader.
En dan, dan ineens is ze volwassener, getrouwd, heeft een dochter en herkent ze samen met haar man veel van zich zelf in hun dochter.
Mijn conclusie?
Grappig? Hartverscheurend? Een meisje op wie je verliefd wordt of in wie jezelf herkent? Nee, geen van dezen.
Dit boek is echt geen boek voor tere zieltjes en ook beslist geen YA, mogelijk wel New Adult (??)
Ik wil boeken nog wel eens doorgeven aan anderen, of als zwerfboek ergens neerleggen. Dat ga ik hier niet mee doen.
Eind oordeel? Een 1 voor de moeite.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Alexandra de Groen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
