Veertiende eeuw herleeft in onderhoudende thriller

De laatste paar dagen van het jaar 1387 verlopen anders dan normaal in het stadje Duynhaeven. De pastoor waarschuwt zijn sympathisanten voor alle zondes die begaan worden in de stad. Een kroeg brandt uit en meerdere dorpsgenoten vinden de dood. Schepen Damyaen Roosvelt probeert samen met zijn oom orde te scheppen in de stad en erachter te komen wat er aan de hand is. Ze worden echter afgeleidt van het onderzoek als er in Haarlem een hele familie wordt omgebracht. Dood en leven liggen dicht bij elkaar gedurende de feestdagen in Duynhaeven. Neemt God wraak op de zondige dorpgenoten, zoals de pastoor prevelt of is er iets anders aan de hand?
Als onervaren Middeleeuwse thriller lezer is het moeilijk te wennen aan de functies van de dorpsgenoten en het taalgebruik van schrijfster Marian de Haan. De lezer moet eerst wennen aan de tijdgeest. Later is dit aspect juist de kracht van het boek. Het oude taalgebruik en de gedachtegang van de mensen in de veertiende eeuw wordt zo goed beschreven dat de lezer zich daadwerkelijk in die tijd waant. De gebeurtenissen zijn daardoor helder en de beslissingen die genomen worden, lijken realistisch voor dat tijdperk. De veertiende eeuw herleeft.
Wat helemaal hoort bij de tijdgeest, maar wel verwarrend is voor de lezer zijn alle verschillende en uitgebreide namen. Namen van personages, functies van personages en alle gebouwen en straatjes blijven niet onvermeld. Daarom is het handig dat net zoals bij de voorgaande boeken de uitgeverij een lijstje van alle personages en een plattegrond van de stadjes heeft toegevoegd. Gelukkig wordt het verhaal geen opzoekboek naarmate het verhaal vordert en de hoofdpersonages blijven hangen bij de lezer.
Het moordgehalte in Het zwaard der wrake is erg hoog. De Haan schroomt niet de gruwelijke details te vertellen. Uiteindelijk komen de moorden wel bij elkaar, maar soms is het misschien iets te veel van het goede. Het familiedrama staat los van de hoofdlijn. Het onderhoudt goed, maar voegt niet heel veel toe aan de plot. Door de hoeveelheid dode mensen is het boek bij vlagen wel spannend. Het is echter niet bloedstollend. De subtiele grappen en vleugjes humor maken het boek extra vermakelijk.
De Haan heeft goed gebruik gemaakt van haar kracht als historische thrillerschrijfster. Liefhebbers van deze schrijfster zullen voorgaande aspecten herkennen. Elk boek is volgens een vergelijkbaar recept geschreven. Verwacht geen bloedstollend en aangrijpend verhaal, maar een aardig spannend en onderhoudend boek waarbij de lezer even zeven eeuwen terug gaat.