Sprankelende details geven cachet aan historische roman

In 1453 wordt in Constantinopel gedurende een oorlog een mysterieuze reliek verborgen om het uit handen te houden van het Turkse leger. Vier honderd jaar later speelt deze kostbare reliek een belangrijke rol in de opdracht die magistraat Kamil pasja van zijn meerdere krijgt. Hij moet onderzoeken waar alle waardevolle schatten, inclusief de reliek, zijn gebleven, die om de haverklap worden gestolen uit moskeeën en kerken. Zijn zoektocht leidt hem naar de Verzonken Dorp, waar een sekte van afstammelingen van Abessijner slaven woont. Zij hebben al die jaren de traditie van het bewaken van de reliek voortgezet. Een web van mysterieuze afspraken en tradities binnen de sekte beperkt het zicht op de dieven. Het blijft niet beperkt tot de diefstal van de kostbaarheden, maar ook mensenlevens worden op het spel gezet. Samen met invloedrijke vrienden komt Kamil de juiste mensen op het spoor en waagt zijn eigen leven voor een groot en heilig belang…
De flaptekst van Het Abessijner bewijs, de tweede roman over Kamil pasja van schrijfster Jenny White, belooft meer spanning dan dit gedetailleerde historische verhaal waarmaakt. De lezer moet zich door de eerste paar hoofdstukken heen worstelen, maar daarna openbaart zich een zeer boeiend en meeslepend verhaal over de diefstallen en de sekte.
Kamil pasja is de hoofdpersoon en zijn gedachten en gedragingen worden breed uitgemeten. Hij komt tijdens zijn zoektocht verschillende interessante personages tegen, voor wie hij gevoelens van haat, adoratie, liefde en medelijden ontwikkelt. Het plot is origineel, maar niet altijd even verrassend. De, ietwat voor de hand liggende, ontknoping beslaat enkele hoofdstukken en duurt langer dan normaal, maar blijft wel degelijk boeien.
Jenny White, professor in de antropologie die veel publiceert over de Turkse samenleving, heeft in deze historische roman als thema gekozen dat het bewijs dat God bestaat toch nooit bewezen kan worden. Haar boodschap is dan ook dat de maatschappij het bestaan van God niet altijd moet willen bewijzen, maar het met rust moet laten en het geloof zijn werk moet laten doen.
White schrijft erg gedetailleerd. De lezer kan zich een volledig beeld schetsen van de stad Istanbul en haar inwoners. Voor minder ervaren lezers bestaat het gevaar dat de overdaad aan details hen afleidt van het verhaal. Toch geven juist die gedetailleerde sfeerbeschrijvingen en historische achtergronden extra cachet aan het boek.
Kortom: De mooie schrijfstijl geeft een gouden randje aan het degelijke verhaal.