Bottini evenaart zichzelf niet

Na een moeilijk jaar kruipt hoofdcommissaris Louise Bonì langzaam uit haar dal. Hoewel ze al een tijd gestopt is met drinken, achtervolgt haar alcoholverslaving haar bij alles wat ze doet. Als ze net weer aan de slag is gegaan met werken, gaat in het vreedzame stadje Kirchzarten een schuur in vlammen op. Door de explosie komt een brandweerman om het leven en wordt er een wapenopslagplaats ontdekt onder het schuurtje.
Het is gedaan met de rust en Louise start samen met een groot team van de lokale en federale recherche een zoektocht naar de brandstichters. Al snel blijkt dat het niet zo eenvoudig is en dat er grote belangen op het spel staan. Vreemde manieren van terrorismebestrijding, bedrog, moord en verraad maken het Louise en haar team niet makkelijk.
Moordzomer is de opvolger van Moord in de schaduw van Zen en is daar ook onlosmakelijk mee verbonden. Dat maakt het voor de lezer niet makkelijk. Zonder het eerste deel gelezen te hebben, zijn er teveel vragen die onbeantwoord blijven. Louise refereert vaak aan de gebeurtenissen voor haar schorsing en nergens wordt kort aangestipt wat daar nu precies is gebeurd.
Louise’s gedachtesprongen, demonen en afwegingen worden deel van de lezer door de gedetailleerde beschrijvingen van Bottini. De vele personages, rollen en wendingen maken het verhaal erg dynamisch en boeiend, maar vergen ook inspanning van de lezer. Die wordt af en toe dol van alle verschillende locaties en personen met uiteenlopende bijnamen. Hierdoor is Moordzomer, door de uitgeverij bestempeld als spannende thriller, vaak juist niet meer spannend.
De Belgische uitgeverij Manteau neemt een risico door dit boek in Nederland uit te brengen.
In de Nederlandse vertaling zijn namelijk overduidelijk Vlaamse invloeden blijven hangen, met typisch Vlaamse woorden. Over het algemeen is het verhaal goed leesbaar, maar de schrijfstijl is niet altijd prettig. Bottini kan dan nog zo krachtig, sfeervol en helder schrijven, maar de, voor de Nederlandse lezer, soms vreemde zinsbouw of woordkeuze doet hier afbreuk aan.
Moordzomer mag wel worden geprezen om zijn originaliteit, want het is zeker geen standaard politieromannetje, maar echt uitblinken of zichzelf evenaren doet Bottini niet.