Bijzondere schrijfstijl

In de drukbezochte stad Knokke wordt een achttienjarig meisje vermoord. De moord houdt de gemoederen bezig. Hoofdinspecteur Briek Mulders en collega Joris van Espen onderzoeken de zaak. Heel lang kunnen ze niets anders doen dan afwachten, omdat er weinig sporen te vinden zijn. De dader houdt er namelijk een vreemde manier van moorden op na. Als er steeds meer slachtoffers vallen, groeit het aantal potentiële daders. De inspecteurs voelen de groeiende onrust in de stad en schakelen de hulp in van meesterspeurder Luc Bonnart. Ook als hij er is, komt er geen motief aan het licht. Na een plotselinge wending ontstaat er een heksenjacht naar de dader en komen de inspecteurs voor moeilijke keuzes te staan.
In Piet Baete’s eerste boek viel zijn talent voor karakterbeschrijvingen al op. Elk karakter is zorgvuldig bedacht en omschreven. Ook de hoofdpersonen in Poker zijn opvallend goed beschreven. Hoofdinspecteur Mulders denkt veel over het leven na en plaatst al zijn gedragingen en belevenissen in perspectief. Daardoor zijn er vaak hele passages of hoofdstukken die gaan over de essentie van het leven en die graven erg diep in op de psychologie van de mens. Dit is erg bijzonder voor een thriller, maar past wel weer goed in een literair verhaal. Af en toe kan de lezer zich afvragen of er niet teveel psychologie naar voren komt, omdat het de vaart uit het verhaal haalt. Heel lang is deze literaire thriller dan ook vooral literair en niet zozeer spannend. Er worden wel moorden gepleegd, maar het onderzoek ligt zo goed als stil. Totdat er een erg verrassende wending in de plot zit, die de finale van het boek inluidt. Die finale is wel spannend, zeker niet voorspelbaar en de bloeddruk van de lezer stijgt. Echt bloedstollend wordt het echter niet. Ook aan het eind worden relaties tussen de personages in het verhaal belangrijk en komt de psychologie weer de hoek om kijken. Daardoor wordt jammer genoeg de hoofdverhaallijn over de moorden een beetje afgeraffeld.
Baete’s schrijfstijl is prettig. Hij gebruikt weinig lange zinnen. Wel komen veel woorden en uitdrukkingen uit de Vlaamse taal. Niet altijd is voor de Nederlandse lezer duidelijk wat er wordt bedoeld. Toch komt Baete hiermee weg, omdat het verhaal zich afspeelt in België. De schrijfstijl hoort daardoor bij dit boek. Het maakt de plot ook geloofwaardiger.
De titel is een goede afspiegeling van het boek. Soms is het leven net als een het spelen van poker. Je moet de goede kaarten krijgen, afwachten, op het juiste moment toeslaan en soms een beetje bluffen. Mulders refereert ook elke keer aan dit spel en laat soms zijn beslissingen afhangen van zijn tactieken bij het pokerspel. Het boek boeit tijdens het lezen wel, maar vloeit ook snel weer weg uit het hoofd van de lezer. Daar verandert de opvallende schrijfstijl helaas niets aan. Poker is een lekker boek voor op een rustige zondagmiddag, maar komt zeker niet op de ‘Deze boeken MOET je lezen’-lijst.