Spannend verhaal

uniek in zijn soort,Het leven van Cat, Maire, Eris, Radu en Pascal is weer normaal geworden, nadat de vloek die op hen rustte tien jaar geleden werd doorbroken. Ze zijn weer aan het werk en Maire en Radu voeden hun zoontje Veles op. De vijf volwassenen genieten van hun aparte polygame leven in een rustig dorpje in Frankrijk.
Totdat Veles wordt ontvoerd door een oude bekende. Elke avond krijgen ze van deze gruwel post met de meest verschrikkelijke foto's. Het is duidelijk dat deze oude bekende een gestoorde geest heeft, die het niet zal laten om monsterlijke acties te ondernemen. In de hoop Veles terug te krijgen, besluit Radu zichzelf op een onmenselijke manier op te offeren. De zoektocht naar Veles begint en de vijf vrienden ontdekken al snel dat het niet zo makkelijk zal zijn als ze hadden verwacht. Ze binden de strijd aan tegen de tijd.
Wolfmaan is het tweede boek in de serie over Cat, Maire, Eris, Radu en Pascal. Het in 2008 verschenen boek Jachtmaan was al een succes, omdat schrijfster Tisa Pescar een nieuw soort literaire thriller heeft uitgevonden. Pescar's verhalen over Moroi's en Strigoi's zijn uniek in zijn soort en daarom ook erg bijzonder. Waarschijnlijk is het verhaal ook nog boeiend voor lezers die Jachtmaan niet gelezen hebben. Pescar praat de lezer namelijk op subtiele wijze bij over de gebeurtenissen van tien jaar geleden.
Hoewel het verhaal verre van realistisch is, pikt de lezer het wel. Het wordt zelfs geloofwaardig en dat is erg knap. De vijf hoofdpersonen hebben elk hun eigen kenmerken en door de grote vaart in het verhaal blijft de lezer gefascineerd door de gebeurtenissen. Hoewel er in het middendeel niet eens zo veel actie is, is de spanning wel erg groot. De spanning is niet continue aanwezig, maar wordt vooral in de finale tot ongekende hoogte opgevoerd. De gevoelens van Cat en de anderen zijn zo duidelijk aanwezig, dat de lezer zijn eigen adem af en toe inhoudt. Ook zitten er in Wolfmaan veel verrassingsmomenten en onverwachte wendingen.
Pescar maakt gebruik van verschillende perspectieven. Daarmee weet ze spanningsbogen heel goed te benutten. In tegenstelling tot Jachtmaan volgt de lezer hier niet het verhaal door de ogen van alle personages. Alle gebeurtenissen verschijnen door de ogen van Cat en een mysterieuze Dumi, waarvan de identiteit pas in de finale wordt onthuld. Die passages met Dumi zijn in het begin van het boek niet zo sterk. Ze zijn zo vaag dat ze aan de ene kant heel veel vragen oproepen, maar aan de andere kant slaat de lezer die gebeurtenissen niet op en heeft hij zelfs de neiging om eroverheen te lezen. Het hoofdverhaal is in die fase van het boek namelijk vele malen interessanter en boeiender. Toch is het aan het eind begrijpelijk waarom Pescar voor deze opzet heeft gekozen en krijgen deze passages dan wel een duidelijke betekenis.
In de grote wereld van de literaire thrillers valt Wolfmaan echt op. Het eind geeft ruimte voor veel speculatie over de toekomst van de personages. Aangezien Pescar al bezig is met een volgend boek, zullen de liefhebbers van haar verhalen niet lang hoeven wachten op een vervolg. Voor iedereen die haar verhalen nog niet kent. Het is zeker de moeite waard om haar een kans te geven en een middag weg te duiken in de duistere wereld van de maanmysteries.