Weer een geweldig boek van Jen Minkman

Ik zag via Instagram en een dag later via de mail dat Jen Minkman weer met een nieuw boek zou komen. Nu heb ik in mijn recensie van Het laatste licht al niet onder stoelen of banken gestoken dat ik haar echt een hele goede schrijfster vind, dus dit boek wilde ik dan ook heel graag lezen!

Je wordt in dit boek eigenlijk midden in het verhaal gegooid, dit zorgt ervoor dat je even moet wennen aan de wereld en de regels die er gelden. Aan de andere kant zorgt het er ook meteen voor dat je midden in de actie binnenvalt. Door dit laatste zorgt Jen ervoor dat het je in eerste instantie niet eens echt uitmaakt hoe de wereld in elkaar steekt, je wil gewoon weten wat er gebeurt en vooral waarom?

Ik moest bij een bepaald gedeelte in het boek erg lachen, ik ga niet verklappen welk stuk natuurlijk. Maar voor de mensen die dit boek al wel gelezen hebben, ik denk dat jullie wel weten waar het over gaat.

Dat is dan ook meteen één van de redenen dat ik dit boek zo fantastisch vond, het laat zien dat mensen zelf een weg gaan zoeken om te overleven in een voor hen onbekende situatie. Ook zit er een momentje in waar ik wel van schrok omdat het zo gewelddadig en nutteloos was. Maar wederom liet ook dat zien wat mensen doen om te overleven, maar ook verandering liever uit de weg gaan.

Je leest het verhaal vanuit twee personages, Leia en Walt. Ze wonen beide aan een andere kant van de muur en hebben beide hun eigen verleden en bagage. Ik vond het mooi gedaan, je las twee verschillende verhalen en toch werden ze heel mooi samen gebracht. Ik merkte op een gegeven moment wel dat ik echt toeleefde naar het moment dat deze twee personages samen zouden komen en hoe de interactie tussen hen beide zou zijn.

Ik vond beide karakters mooi beschreven, je zag echt hoe de manier van leven aan hun kant van de muur hen gevormd had tot wie ze waren en waar ze in geloofde. Maar beide karakters nemen ook niet alles klakkeloos aan. Ze willen het zelf ook onderzoeken, uitvinden wat er nu precies waar is van wat hen verteld is.

Ook over de schrijfstijl ben ik eerder al heel lovend over geweest en ik ben er nog steeds heel enthousiast over. Ik heb niet vaak dat ik een boek in één dag uit lees. Zeker niet als het meer dan 200 pagina’s heeft. Maar ik vloog hier doorheen, mede door de heerlijke schrijfstijl die ervoor zorgde dat ik telkens weer verder wilde lezen. Jen is echt mijn favoriete Nederlandse auteur en ik kan niet wachten op haar volgende boek!

Het boek van voorheen is een echte pageturner, met een prachtig einde! Al zou ik graag willen weten hoe het verder gaat met iedereen na het lezen van de laatste bladzijde.