Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Leest als een brief

Antoinette 26 april 2016
Ondertitel: dagboek van een man die zijn vrouw verloor bij een aanslag. Daarom leest het boek als een lange brief, die je in één adem uitleest. Korte hoofdstukjes, veel korte zinnen, een emotioneel verslag.

Het beschrijft het leven van Antoine Leiris en zijn 17 maanden oude zoon Melvil van 13 tot en met 25 november 2015 in Parijs. Het begint op de avond van de aanslag in het theater Bataclan, waar zijn vrouw Hélène op dat moment een concert bezoekt met een vriend. De vriend overleeft de aanslag, Hélène komt nooit meer thuis. Dit is ‘het einde van de onschuld.’

Het wachten op nieuws begint. Wachten is verdriet, hoop, bedroefdheid, opluchting, verbazing, afschuw, welke hij allemaal deelt met zijn zoon tijdens het voorlezen voor het slapen gaan. Samen delen ze het verdriet, samen huilen ze, samen staan ze sterk, en Antoine zal ervoor zorgen dat ‘ze’ zijn haat en die van zijn zoon nooit zullen krijgen. Hij worstelt zich door de dagen heen tot hij zijn vrouw moet identificeren. Wat is ze mooi …

De bekende FB-brief krijgt een plaats in het boek en is voor de schrijver aanleiding zijn dagboek te beginnen. Gedeelde smart is tenslotte halve smart.

De vriend die Hélène voor het laatst gezien heeft komt op bezoek voor een uitgebreid verslag van de avond van de aanslag. De schrijver slaat alles op in zijn geheugen om zijn zoon later alles te kunnen vertellen. De eerste reacties op zijn FB-brief stromen binnen en hij merkt dat hij de wereld geraakt heeft. Tegelijkertijd gaat hij aan zichzelf twijfelen, want waar heeft hij eigenlijk nog recht op tijdens de rest van zijn leven?

Als hij Hélène’s kleding uitzoekt voor de begrafenis, heeft hij haar voor het laatst lief. ‘Alles komt goed.’ Op de begrafenis staat Antoine er alleen voor: Melvil is te klein voor de plechtigheid, en vader besluit een brief voor te lezen namens zijn zoon, die hem de woorden ‘leent’. De volgende dag bezoeken ze samen het graf.

Zonder enige emotie te schuwen, zonder woorden te sparen doet Antoine ons met hem meeleven. Eigenlijk is zijn zoektocht aan het einde van het boek pas begonnen. Ik wens de schrijver met zijn zoon alle goeds toe.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Antoinette

Gesponsord

Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.