pakkende proloog, Melissa Skaye weet je het verhaal wel in te trekken

Verboden tranen, het tweede deel uit de VT-reeks van Melissa Skaye, is weer spannend vanaf het begin. Melissa weet je al vroeg het verhaal in te trekken. Het verhaal wordt afwisselend geschreven in het heden en het verleden, maar dat is goed te volgen. Ergens heb ik gelezen dat ze Melissa vergelijken met Karin Slaughter, hier ben ik het niet mee eens. Karin Slaughter gaat toch net nog een stapje verder, en maakt het verhaal toch iets gruwelijker. Bij "verboden tranen", had de schrijfster van mij iets meer mogen ingaan op de duivelse rituelen.

In een tuinhuisje van een groot landhuis in Hoorn worden 4 lijken gevonden, het is aan Sanne en Luca om uit te zoeken wat deze mensen met elkaar gemeen hebben. Dit is in eerste instantie nog niet gemakkelijk, want het huis staat al jaren leeg. De bewoners Max en Sophie Tildro zijn omgekomen bij een auto ongeluk, en hun zoon Jack is al jaren vermist. Dan wordt er een oude vrouw vermist, en blijkt deze vermissing gelinkt te zijn aan de moorden. Sarah de vrouw van Jack, blijkt dan nog in leven te zijn en dan volgt het verhaal van haar kant. Wat heeft Sarah allemaal moeten doorstaan met Jack, en wat zal er van hun zoontje Max terecht gekomen zijn? Sarah vecht al jaren met haar verleden, van de één op andere dag verdween Jack met hun zoontje. Nooit heeft ze meer iets van hun gehoord, maar toen ze van de moorden in het tuinhuisje hoorde wist ze dat hij terug was.

Melissa Skaye weet je vanaf het begin te pakken, maar ik vond het op een gegeven moment iets te romanachtig worden. Ben benieuwd naar deel 3.