Anekdotisch, veel cliché's en toch heeft het iets...

Net als in 'Ik Jan Cremer' bedient de schrijver van deze trilogie, waarvan ik nu het eerste deel (Oorlog) heb voltooid, zich van cliché's en anekdotes in plaats van een echte roman te schrijven. Het is zijn visie op de Tweede Wereldoorlog, en ook seks en geweld zijn aan de orde van de pagina zou ik willen zeggen.
Hoe vreemd het ook moge klinken, toch leest het boek best prettig, en ja het leest (voor mij althans) zelf prettiger dan een aantal boeken van schrijvers die 'mooi kunnen schrijven'. Het heeft wel wat weg van bijvoorbeeld een Gerard Walschap, die ook schreef als een echte vent, sociaal bewogen was en opkwam voor de zwakkeren van de samenleving.

Als je je ertoe kunt zetten om een beetje door de bravoure van Jan Cremer heen te kunnen kijken, krijg je een een beeld van het leven tijdens de oorlog in (voornamelijk de omgeving van) Enschede. Je moet wel een volhoudend lezer zijn, want de drie delen samen tellen meer dan 1500 bladzijden. Ikzelf ga nu, nadat ik het eerste deel heb uitgelezen, eerst aan een of meerdere andere boeken beginnen voordat ik aan deel twee (Bevrijding) ga beginnen. Maar dat ik dat ooit ga lezen, en deel drie (Vrede) ook, staat voor mij buiten kijf.