Minder goed dan "Schuilplaats" en "Doelwit"

Politieagent Nick Overmars leidt met zijn vrouw Gwen en dochters Emma en Jari een gelukkig leven in Utrecht. Hij werkt samen met Tom, die gescheiden is van Monique met wie hij zoon Elias heeft. Het geluk van het gezin Overmars valt in duigen als een dramatische gebeurtenis het gezinsleven ontwricht. Daarna komt Nick zelf in grote problemen als hij op station Utrecht-Overvecht bij een uit de hand lopende poging tot aanhouding een jongeman die hem met een vuurwapen bedreigt, doodschiet. Het blijkt een zekere Short-AS te zijn, een lid van de jeugdbende Almighty Saints die de wijk op ongehoorde wijze terroriseert. Aangezien hij een persoonlijke reden had wordt de daad van Nick door velen niet als noodweer maar als opzet gezien temeer omdat het vuurwapen waarmee de jongeman zou hebben gedreigd, niet wordt gevonden.
Broer Patrick Overmars is als advocaat betrokken bij de verdediging van Nick in de procedure die de vraag moet beantwoorden of er sprake is van ongeoorloofd wapengebruik door Nick.

Het verhaal wordt een draaikolk van intimidatie, terreur en geweld, gelardeerd met een ontluikende romance en kindermisbruik.
Vele intrigerende personages spelen een rol, onder wie pastoor Luc Klijne, en de leden van Almighty Saints Ravi, Jacko, JP, Ozzie en Romero welke laatste familie is van Short-AS en op wraak zint.

Linda Jansma heeft na haar voortreffelijke boeken “Schuilplaats” en “Doelwit” wederom een verhaal gecomponeerd dat veel raakvlakken heeft met de harde realiteit. Haar schrijfstijl is goed en de karakters komen veelal goed uit de verf.
Niettemin zijn er enkele pittige kritische kanttekeningen bij het boek te plaatsen.
De cover heeft weinig toegevoegde waarde, het verband met het verhaal is zoal aanwezig vrij losjes.Zoals bij hedendaagse thrillers wel eens meer gebeurt, zijn de hoofdstukken voorzien van een datum en vaak zelfs van een uur van handeling. Dat vergt hoge concentratie van de lezer, temeer omdat er nogal wat flash-backs zijn. Daardoor maakt het verhaal ongewild een enigszins onsamenhangende indruk hetgeen voor de lezer bepaaldelijk onprettig is.
Voorts zijn er nogal wat “conversaties” tussen leden van de jeugdbende die bol staan van de vaak op Engelse kreten gebaseerde straattaal. Dat is in den beginne interessant en verteerbaar, maar het wordt gewoon te veel.
Onwaarschijnlijk is dat pastoor Luc –op zich al een vrij ongeloofwaardige figuur- in afzondering in het Latijn om vergiffenis vraagt aan de almachtige. En de bezorgde vraag van een zwaar getraumatiseerde Emma aan het einde van het zeer gewelddadige slottafereel doet niet erg natuurlijk aan.
Het hele verhaal is met werkwoordsvormen in de verleden tijd geschreven wat opname van de lezer in het verhaal niet bevordert. Dat zulks toch wel gebeurt is een verdienste van de schrijfster: zij heeft zeker een boeiend verhaal gecreëerd. Het optreden van Elias en undercoveragent Oscar aan het eind is ontroerend.
De zeer hoge kwaliteit van haar twee laatste boeken vóór “Vrij spel” wordt echter niet gehaald.

Het boek krijgt drie sterren, wat overigens nog steeds staat voor een goed boek.