Origineel en eigentijds

Soms sla je een boek open en word je vrolijk. En dan lees je nog een bladzij en nog een bladzij en eigenlijk word je met elke pagina een stukje blijer. Omdat het boek origineel is en vrolijk en anders. En omdat het een hele nieuwe schrijver is, met een type boek dat je totaal niet had verwacht bij de uitgever waar het is uitgegeven.

Vanbinnen en Vanbuiten is zo’n boek van Corina Onderstijn is zo’n boek. Uitgeverij Zilverbron levert meestal klassieke, epische fantasy binnen de gebaande paden. Maar Onderstijn is radicaal anders. Niet zo gek dat juist zij vorig jaar genomineerd werd voor de Harland Awards Romanprijs Award 2016.
Het verhaal is dat van Nomi, een meisje met een unieke kijk op de werkelijkheid. Niet alleen heeft ze het unieke vermogen om lijnen te zien bij de mensen om haar heen, waardoor ze in staat is te zien wat ze zullen gaan doen, ook heeft ze een leger ‘beestjes’ in haar hoofd: van roze konijnen tot schildpadden, die commentaar geven op alles wat ze meemaakt.

Dat alles weerhoudt haar er niet van om een goede baan te hebben als consultant en een lieve vriend die haar precies accepteert zoals ze is. Maar dan belandt ze in een dorpje in haar hoofd, sámen met haar beestjes. Een dorpje dat bedreigd wordt door het gruwelijke Databees en waar paarse bliksems de lucht doorklieven. Ondertussen ontfermt Nomi’s zus Biek zich over haar in de ‘echte’ wereld, als de lijnen plotseling verdwijnen.

Vanbinnen en Vanbuiten is fris en lekker. Dat zit hem in het taalgebruik – helder, origineel en eigentijds, maar ook heerlijk poëtisch als het zo uitkomt. Het zit hem in haar karakters: ik-figuur Nomi die langzaam maar zeker moet erkennen dat haar leven en liefde misschien niet zo perfect zijn als ze had gedacht, haar ‘zoesje’ Biek, betrokken, licht alcoholistisch en met een vleugje OCD, of haar liefdevolle agent-echtgenoot Sylvan.

Het zit hem in een ingenieus, maar liefdevol opgezet plot, waarbij de lezer langzaam maar zeker grip krijgt op wat Nomi overkomen is. Maar het meest zit het hem misschien toch in de beestjes in Nomi’s hoofd.

De beestjes helpen Nomi om grip te houden op de werkelijkheid. Ze zijn de übermaffe verpersoonlijking van de talloze stemmen in Nomi’s hoofd, die zich uiteindelijk in ieders hoofd bevinden. Als haar zwager een pijnlijke opmerking maakt, beginnen de beestjes keihard te zingen. Wanneer haar vriendje liefdevol met haar wil dansen, kijken de beestjes toe met witte hoeden op, plaksnorren en sambaballen in de poten en roepen ‘Kleffe shit ouwe’. Maar ze wijzen haar ook de weg, moedigen haar aan en geven haar raad wanneer dat nodig is.

Als Nomi tussen haar beestjes ín haar hoofd belandt, is het haar al snel duidelijk dat dat niet de bedoeling is. Samen met hen zoekt ze de weg naar buiten, terug naar haar eigen leven. En meer nog, naar acceptatie van zichzelf.

Het resultaat is een knap geschreven boek, grappig, maar tegelijk ook ontroerend. Een absolute aanrader.