Alles wat overblijft van Elizabeth Haynes, na haar steengoed debuut “Waarheen ik ook vlucht”, het licht teleurstellende “Bij het vallen van de nacht” was ik nieuwsgierig.

Alles wat overblijft, is zorgvuldig geschreven, mooi opgebouwd, met een actueel en schrijnend thema over de zucht naar de dood van eenzame mensen van alle leeftijden die 'toevallig' een man ontmoeten die hun 'de weg wijst',

Daarnaast een verhaal over de in zichzelf gekeerde Annabel en de alleenstaande Colin, de man die betrokken is bij de vondst van de, in verre staat van ontbinding verkerende, lichamen.

Het is niet de spanning die overtuigd. Het zijn de korte, ingetogen, verhalen. De toelichting op het schokkend krantenbericht over deze eenzame, radeloze en wanhopige mensen wat zo indrukwekkend en ontroerend is.

In de meeste gevallen is het een hartverscheurende geschiedenis, leeftijd maakt niet uit, ze zijn overal.

Geleidelijk aan ontstaat er meer duidelijkheid over de achtergrond van Colin en Annabel en lijkt een confrontatie onvermijdelijk, wat overblijft, is de vraag hoe, in godsnaam, Colin zijn slachtoffers zover krijgt dat ze zich vrijwillig op offeren aan de dood?

Alles wat overblijft, is geen bloedstollende thriller maar Elizabeth Haynes heeft mij met haar schrijfwijze wel geraakt.