Recensie Eva's Berlijn

In Eva’s Berlijn beschrijft schrijfster Eva Wald Leveton haar jeugdherinneringen in Berlijn voor, tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.

Eva moet al in de vroege Oorlogsjaren afscheid nemen van haar joodse Vader.
Hij slaagt er wel in om een visum voor Amerika te krijgen. Eva en haar Moeder blijven achter en moeten gaan wonen bij haar Grootouders in Berlijn. Daar blijkt al snel dat het niet alleen de oorlog is die hun zorgen baart want de relatie tussen de Grootmoeder en haar dochter (Eva’s Moeder) is regelmatig venijnig en weinig liefdevol.
De relatie tussen Eva en haar moeder biedt Eva weinig troost, ze mist haar Vader en moet er voortdurend op letten niet teveel aandacht te vragen, thuis en in haar leefwereld, ze is tenslotte half-Joods. Eva fantaseert veel zodat de harde realiteit haar niet kan overmeesteren.
In het verscheurde Berlijn overleeft ze met haar Moeder de oorlog, ze is dan wel voor haar leven getekend zoals in haar verdere leven zal blijken.

Schrijfster Eva Wald Leveton beschrijft haar jeugdherinneringen gedetailleerd en heeft veel aandacht voor de woonomgeving, gewoontes en het dagelijks leven. Ze beschrijft ook uitvoerig over de kleding die voornamelijk haar Moeder draagt, het eten, uitgaansleven en in het bijzonder over de Dierentuin, een toevluchtsoord voor Eva als jong kind.
Eva Wald Leveton heeft ook veel aandacht voor de onderlinge relaties vooral tussen Moeder en kind. Haar beschrijvingen hierover zijn niet alleen interessant om te lezen maar laten ook de innerlijke verscheurdheid zien die Eva zelf beleefd moet hebben. Dit neemt aan het einde van de oorlog toe en groeit in Amerika uit naar een aangrijpende climax.
Hoewel het leed tijdens de Oorlogsjaren vreselijk moet zijn geweest vond ik de herinneringen van Eva na de oorlog minstens zo ontroerend.
Eva Wald Leveton hanteert een toegankelijke en gevoelige schrijfstijl en schreef met haar jeugdherinneringen in Eva’s Berlijn een boeiende roman.