Het innerlijke toneel

'Het innerlijke toneel' Marcel Cohen.
Om stil van te worden, hoe met woorden Marcel Cohen vage herinneringen probeert te omschrijven over zijn gedeporteerde familieleden.
Het verhaal over ‘het gele hondje’ wat de voorkant van het boekje siert is een van de weinige overgebleven tastbaar bewijzen van het bestaan van de vader van schrijver Marcel Cohen.
Van zijn moeder is het de geur('Geuren zijn er alleen om verdwenen herinneringen opnieuw tot leven te wekken')van haar parfum, haar 'zwart leren tasje' en modieuze kleding die hij zou kunnen herkennen.
Een tere geschiedenis die begon in Istanboel aan de Bosporus waar de vader en moeder in welstand konden opgroeien, de vader vertrok in 1925 naar Montparnasse, de moeder kwam in 1936 aan in Frankrijk en later Parijs, ze trouwde en kregen twee kinderen; Marcel(de schrijver) en Monique 'Geboren op 14mei 1943 in Asnieres(Hautes-de-Seine) Konvooi nr.63 van 17 december 1943'
Rode draad in het aandoenlijk boekje is hoe de schrijver door middel van geuren, te beginnen bij zijn moeder, associaties legt met de verdwenen familieleden en daarmee ook hun geschiedenis vastlegt, het Turkse vaderland maar ook de Spaanse wortels 'aqua de limon' en van de 'Sefardische gemeenschappen in Griekenland en de Balkan' die hier en daar nog doorklinken in de bijna vergeten taal 'Pupika'(popje)'.

124 bladzijdes met originele foto's.

Claar van Lieshout 18 september 2016