Het ware verhaal van jou en mij

Op de eerste bladzijdes memoreert Delphine de Vigan al aan haar prachtige en ontroerend boek;
'Niets weerstaat de nacht':

'Ik had me niet voorgesteld dat het boek in zulke aantallen zou worden verspreid en wat voor gevolgen dat zou hebben,ik had me niet voorgesteld hoe die beeltenis van mijn moeder honderden, en daarna duizenden malen zou worden afgedrukt'.'Ik had me niet voorgesteld dat er lezers door geraakt en van hun stuk werden gebracht,ik had me niet voorgesteld dat sommigen huilend naar me toe zouden komen en hoe moeilijk het zou zijn om niet met hen mee te huilen'.


Maar dit is haar nieuwe boek, opnieuw word ik getroffen door haar kwetsbare woorden.
Het is alsof het over haar eigen leven gaat, alsof het waar gebeurd is, maar is dat werkelijk zo?
Het maakt niets uit, ze schrijft over Delphine;

'Ik ben gevoelig voor de schoonheid van vrouwen, dat ben ik altijd geweest. Ik hou ervan om naar ze te kijken, ze te bewonderen, me voor te stellen welke curve, welke holte, welk kuiltje, welk licht spraakgebrek, welke onvolmaaktheid de begeerte van de mannen wekt.

Over L. schrijft ze;
'L.danste haast onbeweeglijk, haar lichaam deinde zachtjes en ritmisch mee op elke noot, elke nuance van de muziek, haar voeten zaten nu aan de vloer vastgeklonken en bewogen niet meer, L. was een stengel, een liaan die meebewoog met de beat, de cadans..'.

En dat is nog maar het begin van
'Het ware verhaal van haar en mij' van Delphine de Vigan

Het is een geraffineerde roman, balancerend tussen wanen en misschien wel waargebeurd,
Een knap geschreven verhaal over twee vrouwen die elkaar toevallig hebben ontmoet, die herkenning vonden, vriendinnen werden maar waar onheilspellend elementen langzaam invloed kregen op de intrigerende relatie.