Indrukwekkend

Wanneer je de titel van dit boek leest zou je denken aan een mooie grote stad zoals Parijs, Londen of zelfs aan Rome, maar niks is minder waar. Dit verhaal neemt je mee naar het leven van gezinnen in de sloppenwijken van Jakarta. Je leest over hun dagelijkse beslommeringen, de ramp van overstromingen en een overvloed van mensen op een te kleine plek. Ondanks het "deprimerende" onderwerp weet Roanne van Voorst er een leuk, soms zelfs met humor, verhaal van te maken.

Je leert door dit verhaal over de tragische omstandigheden van sloppenwijken, de gevaren op ziektes, overstromingen enz. Toch blijven de bewoners geloven in hun bestaan, hun eigen wijk. Ze nemen het leven zoals het komt, per dag. Huizen, gemaakt van hout, plastic of zelfs asbest golfplaten, neergezet op niet betrouwbare plekken zoals rivierbeddingen, langs treinrails en vuilnisbelten, zijn hun grootste rijkdom. Ze wonen daar illegaal, officieel mag er niet gebouwd worden op deze plaatsen, dus hebben ze ook geen "landrecht", recht op riolering en waterleidingen of elektriciteit.

"Die mensen hebben niks. Jij bent in hun ogen een rijke westerling. Ze zullen je bestelen, of je aanvallen, er zijn bendes en er wordt drugs gebruikt. De mensen daar zijn onbeschaamd".

Toch leven deze sloppenwijk bewoners erg gelukkig, zijn tevreden met hun bestaan, hebben een doorzettingskracht waarvan wij nog wat kunnen leren. De sloppenwijk bewoners zijn socialer dan de rijkere mensen. Saamhorigheid en het elkaar helpen "gotong royong" spirit of togetherness ofwel wederkerige hulp. Een wij cultuur waarin groepen elkaar helpen en dat is belangrijker dan die van één individu.

Ik heb ontzag gekregen voor deze groep mensen, die rondkomen met heel weinig, leven in gruwelijke omstandigheden en elkaar helpen. Laten wij mensen uit de rijkere landen hier een voorbeeld aan nemen en niet ikke, ikke, ikke en de rest kan ....