Trouwe viervoeters

"Als we naar de honden zouden luisteren, zouden er minder problemen zijn. Ze zijn gewoon de betere mensensoort".

De uitvoering van het boek is prachtig, een sprekende voorkant, een leuke bedachte titel en mooie foto's binnenin. Als je geen hondenliefhebber bent dan komt dat vanzelf als je dit verhaal over deze trouwe viervoeters leest.

Het verhaal wordt verteld door de vriend van Ellen, de hondenbezitter. Ellen is verzot op haar hondje Bonny, die ze tijdens een vakantie kwijtraakt. Bonny schrikt van een voetzoeker en sprint weg, overmand door angst. Na lang zoeken neemt ze toch haar vliegtuig terug naar huis. "Bonny is een deel van het gezin. Ze is niet te vervangen". Haar vriend, de ik-figuur, heeft niks met honden vind ze lastig, wolbalen, een miezerig geval. "Bonny is een hond en geen mens. Honden zijn dieren".

Maanden later is Bonny gevonden en met haar een witte bastaard "Diablo blanco" de witte duivel genaamd. Samen komen ze terecht in het gezin van Ellen. Voortaan zijn Bonny en Pippa (is zijn naam) altijd samen. De ik-figuur bedenkt een mooi verjaardagscadeau voor Ellen en gaat de hele weg terug die de honden hebben gereisd. Het vliegtuig, de auto, de veerpont, noem het maar op ... Hij bezoekt de plaatsen waar de honden herkent zijn door mensen en maakt hier een boekwerk van. De zoektocht noemt hij "Hondenvrienden".

Dit is een leuk boek om te lezen, allerlei avonturen die de honden hebben meegemaakt tijdens hun reis en de mensen die ze hebben ontmoet. Ze waren "vriendjes, broers, Maria's ". Twee zo verschillende honden, klassenverschil. Aan de ene kant de verwende Bonny uit het welgestelde noorden, aan de andere kant de straathond van Gran Canaria, maatjes voor het leven door dik en dun. "Twee normale honden, ze houden van lekkere koekjes, worden uitgelaten en ruiken graag aan vreemde hondenkenners". Dit is een waargebeurd verhaal over twee zwervers die vanuit Gran Canaria op zoek gaan naar hun baasje.

"We zijn heel goed bekend met mensen, we zijn mensenfluisteraars".