Rendell haalt het beste én het slechtste uit haar hoofdpersonen

Ruth Rendell behoeft geen toelichting... Ook THE SAINT ZITA SOCIETY is weer van hoog niveau.

In een mooie straat in Londen, bewoond door min of meer welgestelde mensen, is nog een wereld. De wereld van de kamermeisjes, chauffeurs, bedienden en 'arme familieleden die mogen inwonen'. Een klein groepje besluit de 'Saint Zita Society' op te richten, een belangengroep alleen voor hen. De groep is zeer verschillend samengesteld, met onder hen een bijna tachtigjarige dame, het verarmde familielid, en een jongeman genaamd Dex die helaas een beetje de weg kwijt is en op het slechte pad is geweest.

Binnen enkele hoofdstukken wordt al duidelijk dat het leven in Hexham Place, of dat nu als hoofdbewoner of als 'personeel' is, niet altijd rozengeur en manenschijn is. De onderlinge verhoudingen liggen bijzonder ingewikkeld en de verhalen doen je soms breed glimlachen - omdat het zo heerlijk 'Brits' is en omdat het zo heerlijk 'Rendell' is.
Binnen de tijd van enkele maanden is alles anders en dat komt niet door de Saint Zita Society maar door individueel menselijk handelen. Het is een genoegen om te zien hoe geen enkel karakter eigenlijk voortdurend doet wat je zou denken dat hij of zij zou moeten doen. Rendell haalt het beste én het slechtste uit haar hoofdpersonen. (Door: Jannelies Smit)