Buitengewoon goed

Karen Rose heeft reeds 5 titels op haar naam staan en nummer 6, Scream for Me, is onderweg. Die for Me  is twee jaar later geschreven dan Nothing to Fear  en Rose heeft in die tijd duidelijk een ontwikkeling doorgemaakt. Zo is ze veel zuiniger omgegaan met de expliciete seksuele scènes wat de vaart van het verhaal ten goede komt.

In Die for Me  zijn de hoofdrollen weggelegd voor Vito Ciccotelli, rechercheur, en Sophie Johannsen, archeologe. Op een kwade dag ontdekt men in een afgelegen veld een lichaam. Het is van een jonge vrouw en ze is op een nogal eigenaardige manier begraven. Een van Vito’s collega’s is bevriend met Sophie, en dus wordt zij erbij geroepen om met behulp van een speciaal instrument, dat veel gebruikt wordt door geologen, de rest van het veld af te speuren of er soms nog meer lichamen liggen. Dat blijkt inderdaad het geval. Het vreemde is dat er 16 graven zijn en maar 9 lichamen… Sophie, die in een klein natuurhistorisch museum werkt, is uiteraard geschokt als ze betrokken raakt bij deze zaak. Ze heeft al problemen genoeg, want ze mag dan conservator zijn, in de praktijk is ze een veredelde toergids, die verkleed als ridder uit de oudheid rondleidingen geeft.

Karen Rose gunt ons direct bij het begin van het verhaal al een blik achter de waarheid. Hoewel we zijn echte naam pas veel later leren kennen, is van het begin af aan duidelijk dat de moordenaar iemand is die de meest gruwelijke moorden pleegt om deze later in computerspelletjes te gebruiken. De spelletjes verkopen als warme broodjes, vooral omdat de moordscènes zo echt zijn… Gezien de ontwikkeling van de computerspellen, en vooral de grafische mogelijkheden, heeft Karen Rose hiermee een uitstekend thema gekozen. Daarbij heeft ze een ingewikkeld maar bijzonder fraai plot bedacht, en haar hoofdpersonen uitstekend gekozen. Bijna 700 pagina’s lang is de lezer in de greep van het verhaal en Karen Rose ziet kans de lezer ook bij het verhaal te houden door heel goed om te springen met de aanwijzingen die zij geeft over de werkelijke achtergrond en toedracht van alle gebeurtenissen. Zoals gezegd, Die for Me is twee jaar later geschreven dan Nothing to Fear en Karen Rose heeft zich met dit boek opgewerkt van ‘goed’ tot ‘buitengewoon goed’. Fans van Karin Slaughter en aanverwanten zullen veel plezier beleven aan dit boek van Karen Rose. (Door: Jannelies Smit)