Lezersrecensie
Verlies
Verlies Nicci French
Geen verloren literatuur
Het boek ‘Verlies’ is al enkele jaren oud maar nog lang geen verloren literatuur. Het fenomenale brein achter dit boek is het schrijversduo Nicci French.
Nicci Gerrard is geboren in 1958 in Worcestershire. Ze studeerde in Oxford; na haar studies ging ze in Sheffield wonen. Ze vond er een baan maar besloot om nog verder te gaan studeren en verhuisde naar Londen. Ze vond er werk als freelancer en begon een tijdschrift. Ze huwde en kreeg twee kinderen. Nicci ontmoete haar wederhelft, Sean French, doordat ze beiden een baan hadden bij The Observer.
Sean French is geboren op 28 mei 1959 en is opgegroeid in een wijk in Noord-Londen. Hij heeft Engelse literatuur gestudeerd aan de Christ Church in Oxford. Door een gewonnen wedstrijd kreeg hij een baan bij het tijdschrift Vogue. Later heeft hij nog banen gehad, van theaterrecensent tot redacteur van verschillende andere bladen. Het koppel huwde en begon samen literaire thrillers te schrijven. Enkele bekende werken van hen zijn onder andere :’ De bewoonde wereld’‘(2002), ‘Bezeten van mij’(1999) en’ Onderhuids’ (2000).
‘Verlies’ dateert uit 2003. De oorspronkelijke titel van dit literaire werk is ‘Grieve’.
Het boek ‘Verlies’ is speciaal geschreven voor “ de maand van het spannende boek”.
Spanning alom
‘Verlies’ gaat over een gezin dat hun 5-jarig zoontje verliest. Rory is 5 jaar oud en komt te overlijden door een ongeluk. Het verlies van dit familielid valt hen allen zwaar. Het verwerken, doet ieder op zijn manier. Het boek creëert een bepaalde sfeer. Een sfeer van pijn, mysterie en spanning.
Het is geen boek waarbij op het einde alle puzzelstukjes makkelijk aan elkaar te plakken zijn, maar psychologische pageturners die onder je huid kruipen en je moeilijk loslaten.
Er hangt een constante spanning tussen het echtpaar, Rick en Stella, het zijn de ouders van Rory en Max. Ze verdenken elkaar verantwoordelijk te zijn voor Rory’s dood maar durven dit niet uit te spreken.
“Het punt is dat Rick en ik elkaar door en door kennen, we kennen elkaars verleden. Intimiteit kan gruwelijk zijn: je kunt je nergens meer verstoppen. Het is gemakkelijker om je als een vreemde te gedragen en je te verbergen achter gemeenplaatsen en oude gewoontes dan samen te zijn in het verblindend witte licht van de waarheid. Soms is het veiliger om in het donker te blijven”.
Sean French en Nicci Gerrard hebben zelf vier kinderen. Onlangs zei Sean in een interview in NRC-Handelsblad: ‘Verlies’ ontstond vanuit de vraag hoe het voelt om je kind te verliezen. We beginnen altijd vanuit een emotionele toestand, “hoe voelt het om?”, en gaan dan pas naar het verhaal. En : ‘Wij willen dat het verhaal doorleeft na de laatste bladzijde’. Daarom heeft ’Verlies’ ook een open einde.
Het verhaal is bijzonder meeslepend en aandoenlijk, het is dan ook een bijzonder zware thematiek, namelijk de dood van een kind.
De schrijfstijl is mooi, aangenaam en erg vlot. In dit kort verhaal zit ongelofelijk veel emotie, dat maakt het nog extra speciaal. Het verhaal is goed in proportie, daarmee bedoel ik dat de verhaallijn voldoende uitgelegd wordt en dat het boek niet te kort of te langdradig is. Het einde komt er best wat ongelukkig bij en maakt het iets minder spannend maar persoonlijk vond ik het einde wel opluchtend.
Stella is de verteller in dit verhaal en is een raadsachtig figuur. Haar manier om het verlies van haar zoon te verwerken is namelijk anders dan dat van een doorsnee moeder. Je zou denken dat zij geen zin heeft om uit haar bed te komen, geen eetlust heeft en tranen met tuiten huilt. Maar ze is het tegenovergestelde; ze komt uit haar bed, maakt eten voor haar familie, en huilt niet. Dit neemt niet weg dat ze het ongeluk van Rory vergeten is maar ze probeert het een plaats te geven in haar leven.
Doorheen het boek wordt er steeds meer spanning opgebouwd, die zoals ik al vermeld heb, eerder psychologisch is. Je leert de personages steeds beter kennen, hun verleden en hoe zij de dood van Rory verwerken. Het boek heeft 3 hoofdpersonages ; Stella, Rick en Max. Verder is er nog de vriendin van Stella, de moeder van Rick, Ricks psychologe en de directie van Max.
Een boek om jezelf in te verliezen
‘Verlies’ is een wervelend boek. Na het lezen blijft het in je hoofd zitten. Dat maakt het ook zo fijn, zodat je het niet snel vergeet. Sinds ik dit boek gelezen heb, raad ik het iedereen aan. Persoonlijk ben ik geen fan van thrillers maar deze is een geval apart. Het is geen bloeddorstige of politionele thriller. Het is een thriller die je aan het denken zet zonder dat je het zelf merkt, je wordt helemaal ondergedompeld in het verhaal. ‘Verlies’ telt niet veel bladzijden en is vlot geschreven, je kan hem dus op een aardig tempo uitlezen.
Tijdens het lezen van ‘Verlies’ ben ik mezelf soms even verloren.
Geen verloren literatuur
Het boek ‘Verlies’ is al enkele jaren oud maar nog lang geen verloren literatuur. Het fenomenale brein achter dit boek is het schrijversduo Nicci French.
Nicci Gerrard is geboren in 1958 in Worcestershire. Ze studeerde in Oxford; na haar studies ging ze in Sheffield wonen. Ze vond er een baan maar besloot om nog verder te gaan studeren en verhuisde naar Londen. Ze vond er werk als freelancer en begon een tijdschrift. Ze huwde en kreeg twee kinderen. Nicci ontmoete haar wederhelft, Sean French, doordat ze beiden een baan hadden bij The Observer.
Sean French is geboren op 28 mei 1959 en is opgegroeid in een wijk in Noord-Londen. Hij heeft Engelse literatuur gestudeerd aan de Christ Church in Oxford. Door een gewonnen wedstrijd kreeg hij een baan bij het tijdschrift Vogue. Later heeft hij nog banen gehad, van theaterrecensent tot redacteur van verschillende andere bladen. Het koppel huwde en begon samen literaire thrillers te schrijven. Enkele bekende werken van hen zijn onder andere :’ De bewoonde wereld’‘(2002), ‘Bezeten van mij’(1999) en’ Onderhuids’ (2000).
‘Verlies’ dateert uit 2003. De oorspronkelijke titel van dit literaire werk is ‘Grieve’.
Het boek ‘Verlies’ is speciaal geschreven voor “ de maand van het spannende boek”.
Spanning alom
‘Verlies’ gaat over een gezin dat hun 5-jarig zoontje verliest. Rory is 5 jaar oud en komt te overlijden door een ongeluk. Het verlies van dit familielid valt hen allen zwaar. Het verwerken, doet ieder op zijn manier. Het boek creëert een bepaalde sfeer. Een sfeer van pijn, mysterie en spanning.
Het is geen boek waarbij op het einde alle puzzelstukjes makkelijk aan elkaar te plakken zijn, maar psychologische pageturners die onder je huid kruipen en je moeilijk loslaten.
Er hangt een constante spanning tussen het echtpaar, Rick en Stella, het zijn de ouders van Rory en Max. Ze verdenken elkaar verantwoordelijk te zijn voor Rory’s dood maar durven dit niet uit te spreken.
“Het punt is dat Rick en ik elkaar door en door kennen, we kennen elkaars verleden. Intimiteit kan gruwelijk zijn: je kunt je nergens meer verstoppen. Het is gemakkelijker om je als een vreemde te gedragen en je te verbergen achter gemeenplaatsen en oude gewoontes dan samen te zijn in het verblindend witte licht van de waarheid. Soms is het veiliger om in het donker te blijven”.
Sean French en Nicci Gerrard hebben zelf vier kinderen. Onlangs zei Sean in een interview in NRC-Handelsblad: ‘Verlies’ ontstond vanuit de vraag hoe het voelt om je kind te verliezen. We beginnen altijd vanuit een emotionele toestand, “hoe voelt het om?”, en gaan dan pas naar het verhaal. En : ‘Wij willen dat het verhaal doorleeft na de laatste bladzijde’. Daarom heeft ’Verlies’ ook een open einde.
Het verhaal is bijzonder meeslepend en aandoenlijk, het is dan ook een bijzonder zware thematiek, namelijk de dood van een kind.
De schrijfstijl is mooi, aangenaam en erg vlot. In dit kort verhaal zit ongelofelijk veel emotie, dat maakt het nog extra speciaal. Het verhaal is goed in proportie, daarmee bedoel ik dat de verhaallijn voldoende uitgelegd wordt en dat het boek niet te kort of te langdradig is. Het einde komt er best wat ongelukkig bij en maakt het iets minder spannend maar persoonlijk vond ik het einde wel opluchtend.
Stella is de verteller in dit verhaal en is een raadsachtig figuur. Haar manier om het verlies van haar zoon te verwerken is namelijk anders dan dat van een doorsnee moeder. Je zou denken dat zij geen zin heeft om uit haar bed te komen, geen eetlust heeft en tranen met tuiten huilt. Maar ze is het tegenovergestelde; ze komt uit haar bed, maakt eten voor haar familie, en huilt niet. Dit neemt niet weg dat ze het ongeluk van Rory vergeten is maar ze probeert het een plaats te geven in haar leven.
Doorheen het boek wordt er steeds meer spanning opgebouwd, die zoals ik al vermeld heb, eerder psychologisch is. Je leert de personages steeds beter kennen, hun verleden en hoe zij de dood van Rory verwerken. Het boek heeft 3 hoofdpersonages ; Stella, Rick en Max. Verder is er nog de vriendin van Stella, de moeder van Rick, Ricks psychologe en de directie van Max.
Een boek om jezelf in te verliezen
‘Verlies’ is een wervelend boek. Na het lezen blijft het in je hoofd zitten. Dat maakt het ook zo fijn, zodat je het niet snel vergeet. Sinds ik dit boek gelezen heb, raad ik het iedereen aan. Persoonlijk ben ik geen fan van thrillers maar deze is een geval apart. Het is geen bloeddorstige of politionele thriller. Het is een thriller die je aan het denken zet zonder dat je het zelf merkt, je wordt helemaal ondergedompeld in het verhaal. ‘Verlies’ telt niet veel bladzijden en is vlot geschreven, je kan hem dus op een aardig tempo uitlezen.
Tijdens het lezen van ‘Verlies’ ben ik mezelf soms even verloren.
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
