Wolfskinderen is geen gewone thriller meer, het is pure horror.
Als je op internet zoekt wat de term betekend staat er dat het kinderen zijn die zonder menselijk contact zijn opgegroeid. Dat is al vreselijk en heel erg verweven met dit verhaal.
De cover zegt ook genoeg denk ik. Het begint met een aandoenlijk verhaal van een kindje dat wordt gevonden door een man en dat haar verdere jeugd in een kelder door moet brengen. Ze krijgt geen normale jeugd en als lezer voel je aan dat dit fout gaat. En het gaat verschrikkelijk fout als het meisje ouder wordt.
Dan volgt een tweede verhaal over een meisje dat een vrij normale jeugd heeft maar die door eenzaamheid, pesten en onzekerheid haar weg op internet weet te vinden. Ze houdt van “trollen” dat houdt in dat je via valse namen gemene dingen op internetfora zet. Heel veilig en het lijkt anoniem maar hier ontmoet ze veel gelijkgestemden waardoor haar beeld van de wereld om haar heen alleen maar bevestigd wordt,
Via internet en het bekende programma “Idols” ontmoeten deze meisjes elkaar en ze maken samen een nummer wat via youtube een hit wordt. Alleen wordt het ene meisje een held en blijft de ander anoniem. Een producer zegt dat hij een ster van hen wil maken maar hij wil meer dan alleen zingen. Hun ideeën over volwassenen worden meer en meer bevestigd.
Het boek heeft veel raakvlakken met dingen die je nu in het nieuws hoort. Gevolgen van pesten op school en internet en er niet bij horen en meisjes die zichzelf en elkaar “de kop gek” maken met vreemde ideeën. Heel erg eng en heel erg gruwelijk.
De laatste hoofdstukken heb ik met afschuw en kippenvel gelezen. Mijzelf een paar keer afvragend of ik het wel uit wilde lezen maar het verhaal laat je niet los. Ik heb het uit. Nu jullie nog.