Hoewel er op de kaft ‘literaire thriller’ staat is het dat zeker niet. Vuurproef is geen thriller, maar eerder een interessant verslag van het werk van een forensisch rechercheur. Voor dat laatste maakt de schrijfster handig gebruik van een stagiaire, aan wie van alles uitgelegd moet worden. Op deze manier neemt ze de lezer mee in de onderzoekstechnieken van forensische experts. Overigens komt de stagiair alleen in het begin van het verhaal in beeld, terwijl de uitleg ook verderop in het boek wenselijk is. Echt spannend wordt het verhaal niet. Renee’s gevoelens voor patholoog Chris Verwij nodigen meer uit om verder te lezen dan dat je wil weten wie de man heeft vermoord.

Literair is het boek zeker niet, een vlot te lezen roman is een betere duiding. De lezer krijgt naast een kijkje in de keuken van een forensisch rechercheur ook prima inzicht in de psyche van hoofdrolspeelster Renee.

Het verhaal leest vlot en kent een grote variatie in serieuze gedachten, scherpe opmerkingen en grappige overwegingen.

Renee is een stoere vrouw die weet wat ze wil. Althans, zo wil ze zichzelf zien. Al lezende wordt al snel duidelijk dat ze heel onzeker is en absoluut niet weet wat ze wil. Het personage van Renee is goed uitgewerkt, bij de overige personages ontbreekt een verdere uitdieping. Wellicht volgt dat nog in de vervolgdelen (de kaft vermeldt nadrukkelijk dat dit deel 1 is van de politieserie Unit Plaats Delict), maar het zou het verhaal nu wel sterker hebben gemaakt als het in dit deel al gebeurd zou zijn.

Vuurproef leest vlot, is interessant, maar is dus niet de beloofde literaire thriller. Het boek is een aanrader voor wie eens wat anders wil lezen dan een standaard politieroman. Hoewel de moordzaak is opgelost, is het verhaal van Renee zeker niet ten einde. Genoeg stof dus voor de vervolgdelen. Die ik zeker ga lezen vanwege de psyche van Renee, de flirten met Chris en in de hoop op toch heel veel spanning.