Zoeken naar de waarheid

In deze debuutroman wordt de lezer meegenomen in de wereld van David. Dit opgroeiende jongetje met een enorme fascinatie voor uitgestorven dieren, reptielen en dino's, maakt graag uitstapjes naar het museum, samen met zijn vader. Zijn vader dropt hem daar ongeveer eens per weekend, na spannende tochtjes met de trein, en gaat dan andere dingen doen. Wat precies, daar komt David pas veel later in het boek achter. (De lezer echter nooit...) Hij zit dan al lang in een soort van loyaliteitsconflict tussen het kiezen voor zijn vader of moeder. Beide geven op hun manier hun liefde aan hun zoon, maar zijn ze te vertrouwen en 100% eerlijk? Hierin leert David hen steeds meer kennen, en zijn eigen mening te bepalen. Ondertussen vlucht hij veel en graag in zijn eigen fantasiewereld, waar niets en niemand hem kan raken.

De schrijfstijl van Van Driel is werkelijk schitterend; parels van zinnen en uiterst raak gekozen metaforen en beeldspraak zijn op elke bladzijde wel te vinden. Met zijn ingetogen, trefzekere schrijfstijl weet de auteur ontroering op te roepen, bijvoorbeeld als we lezen hoe trots David zich voelt als zijn vader hem met bepaalde woorden aanspreekt, of als hij 'belangrijke dingen' voor zijn vader mag doen:

'Op weg naar het museum mocht David het roodleren attachékoffertje van zijn vader dragen. Papa noemde hem 'zijn compagnon' en zo voelde hij zich ook, terwijl ze als heren door de stad beenden.'

Dubbele lagen, verwijzingen en symboliek zijn ook volop aanwezig in deze roman; de lezer die verdieping zoekt komt met dit boek zeker aan zijn trekken. Toch is het feit dat vele stukken uit het boek een groot beroep doen op eigen interpretatie ook een manco: veel moet door de lezer zelf worden ingevuld, er zijn een aantal 'open eindjes' en een antwoord op de vraag wat werkelijkheid en wat fantasie is, is niet altijd makkelijk te geven.