Meer dan een leuk boek vond ik het niet

Ron Casper (76) is een succesvolle ondernemer en staat aan het hoofd van een bedrijf met cosmetica en schoonheidsmiddelen. Zijn zoon Willem (uit zijn eerste huwelijk) en dochter Lot (uit zijn tweede huwelijk) werken mee in het bedrijf. Als zij erachter komen dat hun vader het familiekapitaal er doorheen jaagt door zijn veelvuldige bezoeken aan prostituees komen ze samen met hun zus Marloes op het idee dat Ron het beste kan gaan hemelen. Medewerker Herman is vertrouwenspersoon omdat hij al dertig jaar voor het bedrijf werkt.

De hele familie hangt als los zand aan elkaar. Bovendien hebben een aantal familieleden een eigenaardige seksuele voorkeur. Moeder Nana maakt sculpturen met monsterlijke geslachtsdelen, zoon Willem is het liefst onderdanig aan een meesteres en zit dan uren in een kooi en vader Ron zelf loopt zo ongeveer altijd met een erectie rond. Verder rukt Willem zich overdag in de auto zo af dat alles tegen het dak spat en vertelt vader Ron zijn dochter Lot dat hij haar ‘doos ruikt’. Je moet er maar op komen! De vele seksuele uitspattingen, prostituees en het sadomasochisme voegen naar mijn idee niets toe aan het verhaal. Net zo min als de scheldwoorden. Maar blijkbaar horen die in een literaire thriller.

Het boek speelt zich af in één week, van maandag tot en met maandag. De hoofdpersonen worden duidelijk beschreven net zoals de partners van de drie kinderen en ook de twee ex-vrouwen van Ron Casper. Daar tussendoor wordt Ron, in cursief geschreven letters, aan zijn levenseinde geholpen. De tekst op de achterflap beloofde een spannende thriller, maar het is meer een roman tot aan de laatste pagina’s waar de spanningsboog zich ineens spant. Door de fijne schrijfstijl in heldere bewoording van Marion Pauw leest het boek lekker, maar meer dan een leuk boek vond ik het niet.