Fijn uitgewerkte details en beeldende zinsbouw laten 'Alea' stralen

Een heel mooi boek, verrassend goed voor een debuut! Ria Schopman neemt de lezer met prachtig geformuleerde zinnen mee naar het dunbevolkte eiland Hoy, ten noorden van Schotland.
Er zijn maar weinig mensen die de Orkney eilanden als vakantiebestemming kiezen, maar na het lezen van Alea ben ik zeker nieuwsgierig geworden.
De plot van deze roman is ragfijn uitgewerkt en alle lijntjes komen op het einde samen om een mooi geheel te vormen.
Het gaat over hoofdpersoon Odiel, die na een hoop ellende te hebben meegemaakt in Nederland op retraite gaat: letterlijk een paar weken uitwaaien.
Op Hoy ontmoet ze allerlei eigenaardige mensen, heeft ze een schaap aan haar fiets hangen en raakt ze in de ban van het raadselachtige meisje Alea. De eilandbewoners doen het bestaan van Alea af als een mythe.

Als lezer heb je wel enigszins een idee waar het verhaal naartoe gaat, maar toch blijft het bijzonder spannend omdat je graag precies wil weten hoe het zit. Die details samen met de beeldende zinsbouw laten het verhaal stralen.
Ook gaat de auteur uit van een positieve instelling in het leven, dat door het hele boek geweven is en dat spreekt zeker aan.
Wat ik persoonlijk iets minder aan het boek vindt is dat er naar mijn smaak teveel uit het 'Akasha Fields' vaatje wordt getapt. Zelf zit ik niet in die spirituele hoek en dan worden die boodschappen, hoewel goed bedoeld, in mijn ogen wat overdone.
Maar het belangrijkste van het boek, zoals de schrijfstijl, de plot, de dialogen en de uitgewerkte personages zijn meer dan dik in orde.

Wat mij betreft is het boek zeker een aanrader, en waardeer ik 'Alea' met 4,5 ster.