Saaie familiekroniek

Ariel Behn leidt met haar kat Jason een eenvoudig bestaan in Idaho. Tot ze, na de begrafenis van van haar favoriete vermoorde neef Sam, een aantal geheimzinnige documenten erft. Vanaf dat moment is het gedaan met de rust, en wil iedereen weten waarover die documenten handelen. Zijzelf niet in het minst. Tijdens de zoektocht naar die kennis krijgt ze tevens een beter inzicht in de samenstelling van haar familie.
Dit boek verscheen voor het eerst in 1998. Net 10 jaar na de eerste uitgave van het alom bejubelde De acht. Daar tussendoor schreef Katherine Neville in 1992 ook nog een, nog niet vertaalde, satire op de bankwereld. Alhoewel het volledig op zichzelf staande verhalen zijn, vertoont De magische cirkel in het begin heel wat gelijkenissen met De acht: een onwetend vrouwelijk hoofdpersonage belandt per toeval in een wereld vol intrige en leugens. En ook nu weer worden verschillende historische figuren en gebeurtenissen door de schrijfster aan het verhaal gelinkt met een gemak alsof het zo uit de geschiedenisboeken komt: Zo is het hoogtepunt van het boek ongetwijfeld de zeer originele kijk van de apostelen op de laatste dagen van Jezus.
Hoewel het uitgangspunt weer zeer veel perspectieven biedt, is de uitwerking van het geheel volledig in het honderd gelopen. Alles wat het tot een interessant spannend boek had kunnen maken, wordt ondergeschikt gemaakt aan het uitzoeken van de familiale samenstelling van het hoofdpersonage, dat uitgesmeerd wordt over het overgrote deel van de 590 bladzijden die het boek telt. De rest wordt gevuld met beschrijvingen van een aantal feiten uit de wereldgeschiedenis, met het zwaartepunt op de activiteiten van de Romeinen en de apostelen in de eerste eeuw van onze jaartelling. En dan blijven er nog zo’n 50 bladzijden over die gevuld worden met iets wat spannend genoemd zou kunnen worden...
De enige redenen dat men het boek niet voortijdig dichtslaat is de schrijfstijl die Katherine Neville hanteert: niet echt vlot lezend deze keer, maar toch zeer onderhoudend en de – zo blijkt achteraf, ijdele - hoop dat er eindelijk eens iets gaat gebeuren.
Deze saaie familiekroniek, want veel meer stelt dit boek niet voor, is waarschijnlijk alleen in Nederlandse vertaling verschenen om te kunnen voortborduren op het succes van het pareltje dat De acht was. Maar alle krediet dat door dat meesterwerk moeizaam opgebouwd werd, wordt met deze publicatie in een klap moeiteloos verspeeld. De magische cirkel kan niet anders genoemd worden dan een ontgoocheling op alle fronten.