Actiefilm in boekvorm

Alex van Galen is een professioneel schrijver. Na zijn studie literatuurwetenschappen, legde hij zich toe op het schrijven van scenario’s voor TV-series voor de Nederlandse publieke en commerciële zenders. Een van die series waaraan hij meewerkte, Meiden van De Wit, werd ook in België uitgezonden. Met De opvolger zet hij zijn eerste stappen in de wereld van de misdaadliteratuur.
In dit debuut volgen we Daniel De Ruyter, een professor in de Europese mythologie die, na het spoorloos verdwijnen van zijn broer, met de post een notitieboekje toegestuurd krijgt dat vol staat met blijkbaar onsamenhangende aantekeningen. Hij raadpleegt zijn mentor, maar als die vermoord wordt, verkeert Daniel plotseling in de onconfortabele situatie van hoofdverdachte. Hij ziet maar een oplossing om de echte schuldige te vinden: het raadsel van de notities oplossen. Tijdens zijn zoektocht, die niet over rozen gaat, komt hij in het vaarwater van diverse partijen en wordt hij een speelbal van allen die, om verschillende redenen, op zoek zijn naar het symbool van de absolute macht in Europa.
Dat Alex van Galen weet hoe hij een verhaal moet vertellen, heeft hij al ten overvloede bewezen met zijn scripts voor televisiefeuilletons. Hij gebruikt veel van zijn eerder opgedane ervaring en kennis om volgens dezelfde regels van de kunst zijn eersteling te construeren en te vertellen. Het resultaat is een zeer vlot verteld verhaal, vol actie dat aan sneltreinvaart voordendert en dat geen moment verveelt. De opvolger is een actiefilm in boekvorm geworden.
Maar heden ten dage zijn televisie en literatuur uitgegroeid tot twee totaal verschillende media, met elk hun specifieke eigenaardigheden en kenmerken. TV moet het tegenwoordig vooral hebben van continue beweging, flitsende camerawisselingen en non-stop actie, met zo weinig mogelijk rustpunten om de kijker maar niet in verleiding te brengen om weg te zappen. In het boek daarentegen wordt wat meer diepgang, achtergrondinformatie en uitwerking van personages en locaties nog op prijs gesteld.
Zo worden de locaties – als daar zijn Abdij Sint Benedictusberg in Vaals, het historische stadscentrum van Neurenberg en de Wewelsburg – met veel zorg gekozen, maar wordt er maar een fractie van hun potentie gebruikt, waardoor de speciale touch die ze aan het verhaal zouden kunnen geven verloren gaat. Ook van de personages komt de lezer amper meer te weten dan het absolute minimum om hun plaats in het verhaal en de drijfveren achter hun daden te rechtvaardigen.
Alles wordt opgeofferd aan de snelheid waarmee het verhaal wordt vooruitgestuwd. Zo leggen de hoofdrolspelers bij momenten wel erg snel de juiste verbanden en slagen ze erin sneller conclusies te trekken dan de logica voor mogelijk houdt.
Alles bij elkaar beschouwd, is De opvolger een goed spannend boek vol actie, maar is het te weining uitgewerkt om een topper te zijn.