Meesterlijk plot; matige uitwerking

De Noor Knut Faldbakken schrijft al veertig jaar romans en theaterstukken. Maar pas in 2002 waagt hij zich voor het eerst aan een thriller. Inmiddels heeft hij, naast een op zichzelf staand verhaal, al drie boeken op de markt met vaste hoofdpersonages. De turner, uit 2004, dat pas in Nederlandse vertaling is verschenen, is het eerste boek van die reeks en tot nu toe het enige vertaalde spannend boek van zijn hand.

De turner speelt zich af in een ouderenwijk in het Noorse Hamar. De inwoners hebben een druk sociaal leven en iedereen kent iedereen. Als op de ochtend na een feest ter gelegenheid van de Nationale Feestdag Jacob Lind, één van de oudjes, levenloos wordt gevonden wordt er in eerste instantie nog aan een natuurlijke dood gedacht. Maar al tijdens de verhoren stellen rechercheurs Jonfinn Valmann en Anita Hegg vast dat de bejaarden niet het achterste van hun tong laten zien: zo eisen twee vrouwen Jacob op als hun verloofde. Als wat later één van die vrouwen dood, en verminkt, wordt gevonden, in de tuin van de andere verloofde, weten de onderzoekers dat er iets grondig fout zit. Nu moeten ze er nog in slagen om de dader te vinden en zijn beweegredenen bloot te leggen.

De turner heeft een solide opgebouwd plot waaruit de ervaring van de auteur naar voren komt. Maar.de uitwerking laat hier en daar nog wat te wensen over, want veel te vroeg in het verhaal begrijpt de aandachtige lezer al in welke richting de oplossing van deze tragegie gezocht moet worden. Gelukkig blijven de details wel lang genoeg goed verborgen onder een deklaag van kunst en bedekte erotiek.

De wijkbewoners in dit boek zijn bijna zonder uitzondering goed uitgewerkte, mooi geschetste, complexe en fascinerende karakters. Andere nevenpersonages zijn veel oppervlakkiger, en een aantal van hen – met name de leden van de nationale recherche die het team komen versterken – loopt er maar voor spek en bonen bij. Ook de hoofdpersonages, die elkaar wel goed aanvullen, zijn nogal tweedimensionaal, maar zij zullen, zoals dat bij reeksen meer voorkomt, nog wel meer diepgang krijgen in de volgende boeken.
Valmann oogt als een ietwat uitgebluste speurder met weinig oog voor detail die, in tegenstelling tot Columbo, pas de juiste vragen stelt als de deur al weer dicht is. Die onbeholpenheid wordt nog versterkt door zijn verandering van gedrag als hij in de buurt komt van zijn vrouwelijke collega, die wel pienter en opmerkzaam is.

Aan het einde van het boek blijft de lezer toch met een onvoldaan gevoel achter wat betreft de relatie van de twee hoofdpersonen onderling. Maar het goed uitgedachte plot en de gezapige, aangenaam lezende, vertelstijl van Knut Faldbakken redden het boek en tillen het boven de middelmaat uit.