Schitterend actieboek

Jeff Abbott is een geboren en getogen Texaan. Hij zag het levenslicht in Dallas en studeerde in Houston, waar hij de universiteit achter zich liet met diploma’s Engels en geschiedenis op zak. Voor hij zijn brood verdiende als fulltime schrijver was hij creative director bij een bedrijf in de reclamewereld.
Woede is al zijn tiende boek, maar alleen de laatste drie – Paniek, Angst en Woede – zijn in het Nederlands vertaald. Boeken waarin de rode draad bestaat uit het feit dat zijn hoofdpersonages allen gewone mensen zijn die door omstandigheden verzeild raken in zeer gevaarlijke situaties en die er alles aan doen om te kunnen terugkeren naar hun vroegere normale leventje. Daar waar Paniek hoge ogen gooide, voldeed Angst niet echt aan de verwachtingen. Woede is dan ook een beetje een herkansing voor Jeff Abbott.
In het op zichzelf staande Woede wordt Ben Forsberg, een succesvol contractonderhandelaar, tot zijn grote verbazing opgepakt door agenten van een binnenlandse veiligheidsdienst op verdenking van de moord op een begaafd computerprogrammeur. Zelfs de dood van zijn vrouw – die enkele jaren geleden tijdens hun huwelijksreis een kogel in het hoofd kreeg – wordt ter discussie gesteld. Hoewel hij overtuigd is van zijn onschuld, blijken de agenten over een hele stapel staalharde bewijzen te beschikken die hem erg in het nauw brengen.
Bij de aanslag op die programmeurs was nog een tweede man aanwezig, die ternauwernood kon ontsnappen en die luistert naar de roepnaam Pelgrim. Het lot brengt brengt Ben en Pelgrim bij elkaar en, hoewel ze elk verschillende motieven hebben, gaan ze samen uitvissen wat er allemaal aan de hand is en pogen af te rekenen met de eventuele daders.
We zullen de onzekerheid al maar meteen wegnemen: Jeff Abbott heeft zijn vorm van Paniek weer te pakken. Hij grijpt je vanaf het begin bij de keel in een poging je te verdrinken in een stortvloed van actie, waarbij de kogels je om de oren vliegen en de doden bij bosjes vallen. Dit is iets wat je nog nooit hebt meegemaakt. Je wordt gewoon overdonderd; je weet niet wat je overkomt, en dat bijna honderddertig bladzijden lang. Pas dan wordt de eerste adempauze ingelast en neemt de auteur even de tijd om wat klaarheid in het gebeurde te scheppen. Dit is veruit het beste begin van een actieverhaal dat ik mij kan herinneren. Dit is genieten.
Maar actie is natuurlijk niet alles. De auteur heeft deze keer ruim aandacht besteed aan zijn hoofdpersonages, die allen relatief goed uitgewerkt zijn en waarvan we meerdere facetten van hun karakter leren kennen.
Zoals bij de meeste actieverhaslen, worden er weinig woorden besteed aan de locaties, maar dat stoort in dit soort boeken zelden of nooit.
Is het geloofwaardig? Nee, niet echt. Maar als lezer maakt het weinig uit want om de een of andere onduidelijke reden is de lezer moeiteloos bereid om zich open te stellen voor het verhaal en erin mee te gaan. En die synergie is zeker zo belangrijk als het realiteitsgehalte.
De plot is eigenlijk vrij eenvoudig van opzet, maar Abbott heeft het op zo’n schitterende wijze uitgewerkt en uitgeschreven dat de lezer tot op het eind niet het fijne weet van de bedoelingen van de slechterikken. Door op onregelmatige tijden met wat verrassende bekentenissen of plotwendingen te strooien houdt de auteur de lezer bij de les en zorgt hij ervoor dat het leesplezier gegarandeerd blijft tot aan de ontknoping.
Met Woede bewijst Jeff Abbott dat hij weer zijn beste niveau evenaart en misschien zelfs overtreft en dat het mindere vorige boek, Angst, maar een uitglijder was. Woede is dan ook een must voor de liefhebber van de actiethriller. Maar deze keer actie waar je toch je hoofd bij moet houden om de draad van het verhaal onderweg niet te verliezen in het bombardement van gebeurtenissen die de auteur op de lezer loslaat.