Boeiende dystopie van Nederlandse bodem

Als Nimue op zolder het dagboek van haar lang geleden vertrokken moeder vindt, ontdekt ze een aantal dingen over haarzelf en haar verleden. Nadat een storm hun huis verwoest, verlaat ze samen met haar broertje Arthur het dorp om hun moeder te gaan zoeken. Samen trekken ze door een wereld die in de ban is van de Zwarte Griep.

In het begin komt de verhaallijn wat traag op gang. Dit heeft mede te maken met het eerste dagboekfragment van de moeder, dat heel lang is in verhouding tot de rest. Als Nimue en Arthur eenmaal uit hun dorp vertrekken, verandert dit echter en wordt het verhaal veel boeiender.

Dit boek laat zien dat ook Nederlandse schrijvers prima een dystopisch verhaal kunnen vertellen en dat we dus zeker niet afhankelijk zijn van vertaalde boeken uit Amerika wat dit genre betreft. Het speelt zich tevens in een zeer interessante omgeving af, namelijk het Europa van de toekomst. Gezien er nog niet heel veel boeken zijn waarin dit het geval is, is alleen dit al een goede reden om dit boek te willen lezen.

Naast dystopie zit er ook een vleugje fantasy in. In het begin is dit er nog heel subtiel in verwerkt, maar later wordt dit element belangrijker.

Verder bevat dit boek een fijne schrijfstijl. Het verhaal is makkelijk te begrijpen en leest lekker weg als je er eenmaal in zit. Tijdens het lezen zag ik de vissersboten, verwoeste huizen en zieke mensen duidelijk voor me. Zeer benieuwd naar het vervolg.