Lezersrecensie
Zeer de moeite waard door unieke schrijfstijl maar vraagt doorzettingskracht van de lezer.
Jussi Valtonen (uit Finland) schreef 'Ze weten niet wat ze doen' als zijn de vierde roman. In zijn boek kan je goed terug lezen dat hij psychologie en theoretische filosofie heeft gestudeerd. Hij heeft zich echt verdiept in de mens en haar denkpatronen. Hij weet dit erg goed neer te zetten in het boek.
Een boek van dik 600 pagina’s is natuurlijk op zichzelf al een dikke pil om te lezen. Maar door unieke schrijfstijl van Valtonen lijkt het boek toch nog een stuk dikker. Uiteraard heeft iedereen zijn eigen voorkeuren qua schrijfstijl maar Valtonen zijn stijl is toch erg apart te noemen. Op zeer gedetailleerde wijze beschrijft hij niet alleen de conversaties maar ook de gedachtes en denkpatronen van personen in het boek. Oneerbiedig zou je kunnen zeggen hij schrijft als een vrouw denkt, maar dat is slechts mijn mening.
Het boek gaat over de Amerikaan Joe, zijn Finse ex-vrouw Alina die in Finland is achtergebleven, hun zoon Samuel die op rondreis is in Amerika (op zoek naar zijn vader die hem in Finland achtergelaten heeft) en Joe zijn nieuwe Amerikaanse gezin (vrouw en twee kinderen) en zijn werk (wetenschappelijk neurologisch onderzoek met proefdieren – leuk controversieel thema). We leren de hoofdpersonen kennen door een mooie chronologische vertelling waarin wetenschap en toekomst gecombineerd worden met verschillende terugblikken. De terugblikken geven meer inhoud aan het verhaal alsmede de redenen waarom bepaalde dingen zich in het verhaal ontvouwen. De ontknoping komt als een verrassing is en net zo mooi als toepasselijk in de hele verhaallijn.
Jussi Valtonen heeft inderdaad een prachtig boek geschreven waarin hij de voor- en tegenstanders van wetenschappelijk onderzoek, ons hedendaagse en toekomstige maatschappij en proefdieren onderzoek goed aanbod laat komen. Persoonlijk vond ik het verhaal vooral in het begin erg langdradig en heb me er wel toe moeten zetten om door te lezen maar uiteindelijk moet ik eerlijk zeggen dat het boek het echt waard was. Wees dus gewaarschuwd en zet even door.
Sterren:
Plot 5
Leesplezier 4
Schrijfstijl 4
Originaliteit 5
Psychologie 4
Met dank aan Hebban en Uitgeverij Signatuur voor dit buzzexemplaar.
#hebbanbuzz en #hrc2016
Een boek van dik 600 pagina’s is natuurlijk op zichzelf al een dikke pil om te lezen. Maar door unieke schrijfstijl van Valtonen lijkt het boek toch nog een stuk dikker. Uiteraard heeft iedereen zijn eigen voorkeuren qua schrijfstijl maar Valtonen zijn stijl is toch erg apart te noemen. Op zeer gedetailleerde wijze beschrijft hij niet alleen de conversaties maar ook de gedachtes en denkpatronen van personen in het boek. Oneerbiedig zou je kunnen zeggen hij schrijft als een vrouw denkt, maar dat is slechts mijn mening.
Het boek gaat over de Amerikaan Joe, zijn Finse ex-vrouw Alina die in Finland is achtergebleven, hun zoon Samuel die op rondreis is in Amerika (op zoek naar zijn vader die hem in Finland achtergelaten heeft) en Joe zijn nieuwe Amerikaanse gezin (vrouw en twee kinderen) en zijn werk (wetenschappelijk neurologisch onderzoek met proefdieren – leuk controversieel thema). We leren de hoofdpersonen kennen door een mooie chronologische vertelling waarin wetenschap en toekomst gecombineerd worden met verschillende terugblikken. De terugblikken geven meer inhoud aan het verhaal alsmede de redenen waarom bepaalde dingen zich in het verhaal ontvouwen. De ontknoping komt als een verrassing is en net zo mooi als toepasselijk in de hele verhaallijn.
Jussi Valtonen heeft inderdaad een prachtig boek geschreven waarin hij de voor- en tegenstanders van wetenschappelijk onderzoek, ons hedendaagse en toekomstige maatschappij en proefdieren onderzoek goed aanbod laat komen. Persoonlijk vond ik het verhaal vooral in het begin erg langdradig en heb me er wel toe moeten zetten om door te lezen maar uiteindelijk moet ik eerlijk zeggen dat het boek het echt waard was. Wees dus gewaarschuwd en zet even door.
Sterren:
Plot 5
Leesplezier 4
Schrijfstijl 4
Originaliteit 5
Psychologie 4
Met dank aan Hebban en Uitgeverij Signatuur voor dit buzzexemplaar.
#hebbanbuzz en #hrc2016
1
Reageer op deze recensie