Verschroeiende pageturner

Recensie van Bookstruck.nl

Begin ik drie jaar te laat aan dit boek, zie ik er opeens allemaal recensies over verschijnen. Nou pech heb je soms! Maar het bewijst wel mijn gevoel bij dit boek: dit boek is goed. Heel erg goed. Er is een optie genomen op de filmrechten rondom het boek en werkelijk: dit boek is zo goed te verfilmen. Nog belangrijker.. was jij die dystopie verhalen al zat? Ik wel, maar dit was werkelijk waar zo goed dat het niet uitmaakt dat het dystopisch is!

Aria heeft haar hele leven doorgebracht in de hermetisch afgesloten stad Rêverie. Nooit is het bij haar opgekomen om deze veilige plek te verlaten, tot haar moeder wordt vermist. Aria weet dat haar overlevingskansen buiten de stad klein zijn, maar toch gaat ze naar haar op zoek. Tijdens haar tocht ontmoet ze Perry, in haar ogen een wilde. Perry is ook op zoek naar iemand die hij heeft verloren. Om te overleven zullen ze moeten samenwerken en zo luiden ze een nieuw tijdperk in voor iedereen die leeft in de wereld zonder hemel.

In het kort: de wereld is vergaan. Ozongassen verwoesten dat wat over is. Een deel van de mensheid verschool in bunkers en om zichzelf te beschermen en tegen de verveling maakten ze 3D brillen en leven ze meer virtueel dan in het echte leven. De overlevenden buiten muteerden waardoor sommigen scherpere zintuigen hebben. Zij leven nu in stamverband maar worden constant bedreigd door de Aether die met een soort van bliksemstralen hele gebieden verwoest. Ook de bunkers komen er niet onbeschadigd vanaf.

Eigenlijk is de context van het verhaal vrij klassiek. Twee mensen uit verschillende milieus met allebei veel op hun lever komen elkaar tegen, hebben een gruwelijke hekel aan elkaar maar hebben elkaar nodig en worden dan vrienden (en misschien wel meer). Rossi maakt het verhaal alleen veel groter. Je voelt als lezer echt mee met de diepe gevoelens van Aria. Deze zijn prachtig verwoord, met een gelaagdheid maar ook een realisme die ik niet vaak lees in dit genre. Rossi weet ontzettend goed te verwoorden hoe slopend een reis voor iemand kan zijn, hoe pijnlijk en hoe doorzettingsvermogen niet iets vanzelfsprekends is. De fases van ontbering zijn prachtig beschreven. Hoe je karakter wordt gevormd, je verandert.. De reacties van Aria zijn daardoor heel puur. Perry aan de andere kant introduceert een rauwe eerlijkheid. Hij introduceert een oerkracht. Het kan zijn dat het is omdat ik daardoor geïntrigeerd ben, in het zeg maar dicht bij de natuur staan en Perry staat dat. Maar het maakt het verhaal dieper en dat intrigeert. Daarnaast de passie en de pijn die de personages voelen. En het stuk intrige dat in het verhaal zit. Ook een belangrijk punt om het boek te waarderen is het realisme in het boek. Een 3D werkelijkheid is iets waar we nu al mee bezig zijn. Denk maar aan de Google Glasses. Dat er daardoor later een dergelijk systeem zou bestaan klinkt realistisch. En de uitwerking van Rossi hoe een dergelijke samenleving van invloed is op de maatschappij is begrijpelijk logisch.

Wat vond ik minder aan het boek? Ik denk dat het boek nog een verder diepgang had kunnen gebruiken. Er zitten betrekkelijk weinig lagen in het boek. Het maakt het verhaal wel helder, maar je zult niet snel voor een verassing komen te staan. Toch doet dit niet af aan het verhaal. De kleine mysteries en geheimzinnigheden die Rossi er in heeft verweeft maken het verhaal nooit saai. Misschien dat de volgende delen nog wat extra mysterie zullen geven, waardoor er iets meer diepgang komt.

Al met al heb ik genoten en ben ik verrast! Ik had niet verwacht dat een dystopie verhaal me weer echt zou kunnen raken, maar dat deed dit boek wel! Ik ben ontzettend blij dat ik het boek eindelijk heb kunnen oppakken en ik kan ook niet wachten totdat ik het tweede deel te pakken heb. Nu hopen dat de film er ook nog ooit gaat komen, want dit boek leent zich er perfect voor om verfilmd te worden. Daarnaast nog even de complimenten voor de Engelse titel, want klinkt Under the never sky niet geweldig mooi?