Zwakke novelle

Boekenweekgeschenken zijn zelden de beste werken van de auteurs. Waarom dit zo is, is moeilijk te zeggen. Misschien is het de druk van de traditie, de verplichte (korte) lengte, het besef, als een presentator van Zomergasten onder het vergrootglas te zullen worden geplaatst. De meeste boekenweekgeschenken vallen kortom tegen.
Ik kwam er nu pas, in de vakantie, toe het geschenk van 2018 te lezen. En helaas, het is geen hoogvlieger. Leesbaar geschreven dat wel, een poging tot taboedoorbrekende thematiek, maar nergens stijgt de schrijfster boven haar stapeling clichés uit. Alleen de openingshoofdstukken, waarin hoofdpersoon Olivia tot eigen schuldgevoel opluchting ervaart na de dood van haar man, lijken meer te beloven. De verliefdheid, die er kort op volgt, is van louter oppervlakkig puberniveau in zijn beschrijvingen. Het object van liefde is een heilige, de onbegrijpende en onverzoenlijke dochter een ongenuanceerd botte egocentrist, haar pogingen tot begrijpen doende man een al even platte karikatuur.
Een boekenweekgeschenk om te vergeten kortom. Het voordeel van een novelle is echter wel: men is er snel doorheen.