Cliché verhaal met originele ontknoping

Een boek Pierre Lemaitre is een garantie voor een verrassende ontknoping. Ook bij dit boek is dat gelukkig het geval.
Helaas had dit boek me niet zo in de ban als zijn andere boeken die ik tot nu toe heb gelezen. Het verhaal komt wat traag op gang en het niveau komt eigenlijk niet veel verder dan een 13 in een dozijn detective. Alle gebruikelijke detective clichés worden uit de kast getrokken; eigenaardigheden van de hoofdpersoon, het dreigen van de zaak afgehaald te worden, opsporingsmethoden die buiten het boekje gaan, enz..
Gelukkig wordt het pas echt interessant als we een dikke 200 pagina's verder zijn. Het verhaal komt in een stroomversnelling en Lemaitre zorgt er voor dat ik het boek weer sneller erbij pak in plaats van aan de kant leg. De clichés worden nu gelukkig achterwege gelaten en het verhaal grijpt je bij de strot om tot een ontknoping te komen van het niveau wat ik van Lemaitre gewend ben. Jammer dat ik 'Alex' al had gelezen...

Hoewel de Nederlandse vertaling van dit boek pas na 'Alex' en 'Camille' is verschenen, is Irène toch echt het eerste deel uit de Verhoeven-trilogie. Als je aan deze trilogie wilt beginnen is het absoluut aan te raden om met dit boek te beginnen. Het zal je leesplezier gegarandeerd ten goede komen!
Om het nog wat ingewikkelder te maken is er ook nog een kort verhaal in deze serie verschenen: 'Rosy'.
De ideale leesvolgorde is dan ook: 'Irene', 'Alex', 'Rosy', 'Camille'.