Recensie De tweede dochter

een boek inderdaad met een geweldig thema en boeiend van begin tot eind. jammer, dat het psychologisch - volgens mij - niet best in elkaar stak. er rolden geen karakters uit. de diverse "spelers" zijn om beurten aan het woord, dat is leuk maar je merkt zo nog beter, dat de manier an uitdrukken, de gebruikte woorden e.d. niet altijd passen bij die persoon, het wordt niet consequent gebruikt. en ook de ontwikkeling van de personen was niet altijd geloofwaardig: ik vond bij brian wel, maar bij sara b.v. niet