Lezersrecensie
Een prachtig boek met een humoristische toets
Sinds februari 2016 ligt het debuutroman van Erik Rozing in de winkelrekken. In De psychiater en het meisje beschrijft Rozing de gebeurtenissen vanuit de ogen van de psychiater, hiermee treedt hij in de voetsporen van Myrthe van der Meer, die eerder ‘Paaz’ en ‘Up’ schreef. In dit boek komen de thema’s automutilatie, suïcidaliteit, euthanasie en een ongeoorloofde liefde aan bod. Zware kost, maar Rozing weet er wel raad mee.
We krijgen al vrij snel een inkijk in het leven van Edgar, een arts-assistent die een opleiding volgt om psychiater te worden. Edgar is terug single na een relatie met Aisha, een meisje van vreemde origine en zijn oma wil graag dood. En dan is er nog Stella, een 23 jarig meisje met borderline die al verscheidene TS’en heeft ondergaan. Edgar behandelt haar. Stella wordt verliefd op hem, waardoor, na verloop van tijd, de behandeling wordt stopgezet zodat er een afkoelingsperiode van 6 maanden volgt waarin Edgar en Stella geen contact mogen hebben met elkaar.
‘Van iemand houden is op iemand wachten. Tijdens oorlogen wachten mensen op elkaar. In een oorlog blijkt wie moet heeft, wie echt liefheeft, en wie trouw is.’ (p. 429)
De schrijver geeft regelmatig de gedachtegang van Edgar weer, wat het makkelijker maakt om het verhaal te volgen, maar het is ook leuker om het boek te lezen. Automutilatie, suïcidaliteit en euthanasie zijn zware onderwerpen, maar de humoristische schrijfstijl zorgt ervoor dat het boek aangenaam en vlot leest.
‘Stella had spijt van de dingen die ze deed. Ik had spijt van de dingen die ik niet deed.’ (Edgar. p. 357)
Ik verwachtte dat het boek een liefdesromannetje tussen een psychiater en een meisje zou worden. In zekere zin klopt dit, maar langs de andere kant ook weer niet, want Edgar houdt de boot af.
Om dan toch één punt van kritiek aan te halen: het slot is vrij open geschreven, we weten niet hoe het nu werkelijk afloopt met Edgar en Stella. Hier kunnen we zelf een vervolg op bedenken, wat soms ook leuk is, maar ik hou wel van een sluitend einde aan een verhaal.
De psychiater en het meisje is aangenaam geschreven, het verhaal is goed opgebouwd en de titel past helemaal bij het boek.
We krijgen al vrij snel een inkijk in het leven van Edgar, een arts-assistent die een opleiding volgt om psychiater te worden. Edgar is terug single na een relatie met Aisha, een meisje van vreemde origine en zijn oma wil graag dood. En dan is er nog Stella, een 23 jarig meisje met borderline die al verscheidene TS’en heeft ondergaan. Edgar behandelt haar. Stella wordt verliefd op hem, waardoor, na verloop van tijd, de behandeling wordt stopgezet zodat er een afkoelingsperiode van 6 maanden volgt waarin Edgar en Stella geen contact mogen hebben met elkaar.
‘Van iemand houden is op iemand wachten. Tijdens oorlogen wachten mensen op elkaar. In een oorlog blijkt wie moet heeft, wie echt liefheeft, en wie trouw is.’ (p. 429)
De schrijver geeft regelmatig de gedachtegang van Edgar weer, wat het makkelijker maakt om het verhaal te volgen, maar het is ook leuker om het boek te lezen. Automutilatie, suïcidaliteit en euthanasie zijn zware onderwerpen, maar de humoristische schrijfstijl zorgt ervoor dat het boek aangenaam en vlot leest.
‘Stella had spijt van de dingen die ze deed. Ik had spijt van de dingen die ik niet deed.’ (Edgar. p. 357)
Ik verwachtte dat het boek een liefdesromannetje tussen een psychiater en een meisje zou worden. In zekere zin klopt dit, maar langs de andere kant ook weer niet, want Edgar houdt de boot af.
Om dan toch één punt van kritiek aan te halen: het slot is vrij open geschreven, we weten niet hoe het nu werkelijk afloopt met Edgar en Stella. Hier kunnen we zelf een vervolg op bedenken, wat soms ook leuk is, maar ik hou wel van een sluitend einde aan een verhaal.
De psychiater en het meisje is aangenaam geschreven, het verhaal is goed opgebouwd en de titel past helemaal bij het boek.
1
Reageer op deze recensie
