Een sterk verhaal

De jonge schrijfster Emma Cline heeft haar research op orde en weet, ongeacht hoe die kennis is opgedaan, hoe dingen werken in het leven. Toch waren delen in het eerste hoofdstuk tenenkrommend. Ik heb vaak getwijfeld of dat de wat zwakke vertaling naar het Nederlands betrof of dat ze in het Engels dezelfde gekke sprongen maakt. Ik vrees dat het beide is. Gek genoeg is dat vanaf het volgende hoofdstuk grotendeels voorbij en ontwikkelt het zich tot een prettig leesbaar verhaal.
Het verhaal schakelt tussen het heden en 1969. Ik vond de stukken, het grootste deel van het boek, die 1969 beschreven beduidend beter geschreven. Af en toe wat herhalingen in de beschrijving van de omgeving (“zilte zeelucht” en “Eucalyptus bomen”) waarbij je het idee hebt dat de schrijver weleens wat anders had kunnen bedenken.
De ontwikkeling van de hoofdpersoon is geloofwaardig en erg sterk geschreven. En dat is ook de rode draad die door het boek loopt. Daar waar in feite alles aan opgehangen wordt.
Dat maakt het boek meer dan lezenswaardig waarbij alleen de afsluiting mij even aan het twijfelen bracht. Maar goed, wie kan er zeggen dat hij zelf ooit in zo’n situatie was? Het is dus niet aan mij om aan die geloofwaardigheid in twijfel te trekken.