Het leven is niet leuk

Ze heet Eva, hard op weg naar de veertig. Eva is bovengemiddeld intelligent, lerares Nederlands, verslaafd aan alcohol en seks en heeft een niet te repareren gebroken hart. Ze haat kinderen. Vergetelheid wil ze. Die vindt ze in seks en drank maar die ene grote verloren liefde blijft altijd op de achtergrond aanwezig.
Het boek beschrijft de weg van de zelfvernietiging en de zoektocht naar een vervanging van. In alles dat beschreven wordt komt de zinloosheid van het leven naar voren. Het is een terechte aanklacht tegen het nepleven dat we leven maar tegelijkertijd verlangt de hoofdpersoon naar burgerlijkheid en intimiteit.

Het verhaal komt tot leven, de beschreven scenes zijn expliciet. Niet iedereen zal dat kunnen waarderen en wanneer je aan het begin van je leven staat weet ik niet of het wijs is dit boek te lezen. Maar wanneer je wil weten hoe het leven werkt dan hoef je alleen deze 286 pagina’s door. Intelligent geschreven en vol met taalspel maar nooit overdreven, altijd op zijn plek.

Het boek komt met een disclaimer op de eerste pagina: “Ik hoop dat je sterft aan dit boek” dus zeg niet dat je niet gewaarschuwd was.

Eva is echt voor mij. Slechts een enkeling in het boek ziet de tragiek. Alle anderen zijn alleen uit op hun eigen gewin maar uiteindelijk neem je dat niemand kwalijk om ze zelf ook zo is. Het is een bewijs hoe beschadigd we raken na het verlies van een grote liefde. Toch blijf je hopen, tegen beter weten in, op een gelukkig einde.

“het kost me moeite. Hoelang kan ik nog gevoel uit mezelf persen? I want you van Costello was ons lied. Muziek is… Al die passie verdomme. Ik verlang naar de apathie van schele dronkenschap. Ik verlang naar kotsen met je kop in de plee. Dat je er bijna niet meer bent.”