Goed debuut

Frederik Baas begint Dagboek uit de rivier met een herinnering. Het is de herinnering aan een vraag en dat geeft aan het begin al direct een sterke kant van het boek weer. Het sterke bestaat hierin, dat Baas door het hele boek heen nadere detaillering verschaft over de specifieke inhoud van vraagstellingen, dan wel door hem benoemde objecten. Wordt geschreven over een schoen, dan volgt direct daarna dat het bijvoorbeeld gaat om een blauwe of een rode schoen. Baas schrijft vanuit het algemene naar het specifieke en dat prikkelt in de meest goede zin van het woord nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid wordt opgewekt en op het moment dat de nieuwsgierigheid min of meer het hoogtepunt heeft bereikt, volgt de specificatie van het meer algemene dat de nieuwsgierigheid opwekte. Een knappe manier om de lezer vanaf de eerste regel te binden en ook dat laatste eveneens in de meest goede zin van het woord.
Baas geeft mensen namen. Een zoon van haar heet Rens en zij heet Barbara en Barbara is de vriendin van de uitgever. Opnieuw een mooi voorbeeld van de manier van schrijven van algemeen naar specifiek. Van algemeen naar verbijzondering. De specifieke details worden eveneens beschreven als meerdere mensen een huis binnenlopen, zoals Clint die als eerste het huis binnenloopt waarna exact wordt beschreven dat Clint de weg in het huis door en door kent. Klein nadeel aan de mooi aangebrachte detaillering is dat die manier van schrijven in bepaalde fragmenten niet duidelijk maakt op grond waarvan, als voorbeeld, Clint de weg in het huis door en door kent, terwijl het gebruikte woord 'ook' kennelijk iets suggereert, maar dít terzijde.
Weergegeven dialogen hebben de neiging het verhaal op onderdelen wat langdradig te maken. Zo duurt het vrij lang voordat Baas de lezer in het verhaal krijgt voor wat betreft het voelen van binding met het boek, hoewel dit aan de andere kant eveneens leidt tot een gezonde prikkeling van de nieuwsgierigheid.

Dagboek uit de rivier eindigt even open als het begin. De allerlaatste zin van het boek luidt: 'Ik begon te schrijven.' Verbluffend en mooi in eenvoud. En dat laatste geldt voor de héle inhoud en eveneens voor de vorm van het boek, dat ik met veel genoegen mocht lezen, waarvoor dank!