Een voorspelbaar einde, maar niet minder boeiend.

Gisterenavond heb ik het boek van De lege stad uitgelezen.  De beeldende schrijfstijl van Simone van der Vlugt zorgt er voor, dat je in het verhaal wordt meegetrokken.
Vooral in de periode van de hongerwinter, had ik het te doen met die personages. Deze ellende is voor mijn ouders en grootouders bespaard gebleven. Zij zijn al bevrijd in september 1944.  
Wat een angst dat  iedereen gekend heeft in de oorlog, lees je hierin ook terug.
Zoals het in dit verhaal eindigde, had ik eerlijk gezegd wel verwacht, maar dat maakt het voor mij niet minder boeiend.
Oprecht jammer, dat ik het al uit heb. Maar mijn nieuwsgierigheid had weer duidelijk de overhand, dus ik had gewoon de drang om door te lezen.