Spannend vervolg

Jensen is met De schaduwmannen aan het tweede deel in de Oxen-trilogie. Een mooi en spannend vervolg waarin ook nu de actie centraal staat. Feit en fictie weven zich door elkaar en dat is een feit dat altijd mooi meegenomen is.
Het verhaal gaat verder waar het in deel 1 geëindigd is. Zoals het een trilogie betaamt, is het dus ten zeerste aangeraden om met dit eerste deel te beginnen. We volgen de verschillende personages verder in hun onderzoek naar Danehof. Het boek begint ook nu met een grootscheepse zoektocht naar Oxen die weerom spoorloos verdwenen is. De lezer weet waar hij is en wat er gebeurt, en er gebeurt heel veel, veel actie.
Dit boek is nog meer dan het eerste een actieboek. Je kan gerust stellen dat het hier primeert. De personages worden in feite niet meer verder uitgediept, wel worden stukken uit het eerste boek summier herhaald zodat je terug mee bent, mocht het enige tijd geleden zijn dat je het eerste las. Oxen en Franck zijn echter zulke markante persoonlijkheden dat het je niet moeilijk moet vallen om terug mee te zijn in hun verhaal. Oxen lijdt aan de posttraumatische stress-stoornis (PTSS) en daar krijg je met dit boek wel een duidelijk zicht op.
Wat soms wel ergerlijk was, was dat het vaak even duurde eer je door had over welk personage het ging in een hoofdstuk. Geen aanduiding en de naam en/of context bleven wat lang achterwege zodat je er de eerste alinea's het raden had naar.
De schaduwmannen is een goede actiethriller, niet meer en niet minder. Geen complex verhaal en weinig verrassingen op één grote na, Jensen komt af en toe wel creatief uit de hoek.