Prachtig, hoopvol verhaal in oorlogstijd

‘Het dameskoor van Chilbury’ speelt zich af tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog, en toch is het ook een feelgood-verhaal. Dit maakt het anders dan veel andere boeken over de oorlog, minder zwaar. Tegelijkertijd wordt wel duidelijk dat de oorlog ook voor het thuisfront bepaald niet makkelijk was.

Het verhaal wordt verteld door middel van dagboeken en brieven. Het is misschien niet helemaal geloofwaardig dat mensen zulke uitgebreide dialogen in hun dagboek schrijven, maar toch was dit een mooie manier om het verhaal te vertellen. Je leest verschillende kanten van het verhaal en leert zo de personages goed kennen. Die personages maken duidelijk een ontwikkeling door, wat mooi was om te lezen. Vooral de ontwikkeling van Mrs Tilling vond ik erg mooi.

Het allermooiste aan dit boek vond ik natuurlijk de stukken over het koor en de muziek (natuurlijk omdat daar mijn eigen interesse ligt). Ryan heeft prachtig beschreven hoe muziek mensen kan helpen en troost kan bieden in moeilijke tijden en hoe het zingen in een koor mensen dichter bij elkaar brengt. Er staan een aantal mooie quotes in dit boek en dat is wat het voor mij bijzonder maakt.

‘Muziek helpt ons boven onszelf uit te stijgen. Als we zingen, dan kunnen we onze zorgen en ons verdriet even vergeten. De muziek stelt ons in staat de wereld met andere ogen te bezien, iets meer afstand te nemen. Het ritme van de muziek, de akkoordenwisselingen... als je dat hoort, dan voel je gewoon het leven door je aderen vloeien.’