P.I.D: fact or fiction?

Dit boek van auteur Bronja Hoffschlag zit heel ingenieus in elkaar. Feit en fictie lopen door elkaar heen en het verhaal is absoluut origineel.
De achttienjarige Tom raakt in het jaar 1967 ervan overtuigd dat Paul McCartney het jaar ervoor bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen en iemand anders zijn plaats bij The Beatles ingenomen heeft. Tom heeft over zijn bevindingen en wat hij als bewijzen ziet, vele schrijfblokken volgepend.
Na een verblijf in Californië waar hij met een groep hippies optrekt en er een vriendschap ontstaat met een jongeman die Charlie heet, keert Tom terug naar New Orleans.
Tom weet dat zijn kennis over de dood van Paul McCartney gevaarlijk is en dat blijkt ook al gauw als er F.B.I.-agenten voor de deur van zijn ouderlijk huis staan om hem mee te nemen. Tom weet, met zijn schrijfblokken en andere aanwijzingen, uit het raam van zijn slaapkamer te klimmen en zich te verschuilen onder de veranda. Dan komt zijn zevenjarig buurmeisje nieuwsgierig bij hem kijken. Aan haar geeft Tom zijn tas, met de opdracht deze heel goed te verstoppen en er nooit in te kijken.
Vervolgens ontspint het verhaal zich, waarbij de auteur verrassende wendingen goed weet in te weven zonder dat het ergens vergezocht of onlogisch wordt.
Zij heeft duidelijk heel veel graafwerk verricht en het vermoeden rijst, dat lang niet alle gevonden informatie meegenomen kon worden in het boek.
De omslag van het boek is van een uitnodigende kleur geel met een grote, blauwe kever (beetle) op de voorkant en vage foto's als achtergrond.
Het boek leest lekker weg, al is het gebruikte lettertype even wennen. Het is een roman met thrillerelementen en die zijn knap met elkaar verweven. Hier en daar schurkt het verhaal tegen feel good aan en dat is jammer. Maar P.I.D. is en blijft het lezen meer dan waard.